JETA E VËRTETË – FETVA DHE STUDIME ISLAME

“Jeta e kësaj bote, nuk është gjë tjetër, veçse argëtim dhe lojë. Ndërsa jeta e botës tjetër, pikërisht ajo është Jeta e Vërtetë. Veç sikur ta dinin!” (Kuran, El-Ankebut: 64)

ECJA SAFA-MERVA-PËRKUFIZIMI-URTËSI-DISPOZITA

Numri i fetvasë: 458 ECJA SAFA-MERVA-PËRKUFIZIMI-URTËSI-DISPOZITA

Kategoria: ECJA MES KODRAVE SAFA-MERVA

46 shfletues/klikues ECJA SAFA-MERVA-PËRKUFIZIMI-URTËSI-DISPOZITA


Pyetje: ECJA SAFA-MERVA-PËRKUFIZIMI-URTËSI-DISPOZITA


A mund të na tregoni në lidhje me përkufizimin, ligjësimin, origjinën, urtësinë, dispozitat dhe vullnetarizmin në kryerjen e Seajit, si dhe mosndërprerjen (e gjatë) kohore mes këtij rituali dhe tavafit?


 Përgjigjja: ECJA SAFA-MERVA-PËRKUFIZIMI-URTËSI-DISPOZITA


Falënderimi absolut i takon Allahut! Mëshira, lavdërimi edhe paqja qofshin mbi të Dërguarin e Allahut!

Në kuadrin e kryerjes së ritualeve madhështore islame të haxhit dhe të umres, nga juristët muslimanë janë trajtuar përkufizimi, ligjësimi, origjina, urtësia, dispozita dhe vullnetarizmi në kryerjen e Seajit, si dhe mosndërprerja (e gjatë) kohore mes këtij rituali dhe tavafit, si vijon1Lexoni më tepër

Seaji (Ecja) mes Safasë dhe Mervasë
Përkufizimi, ligjësimi, origjina, urtësia, dispozita dhe vullnetarizmi në kryerjen e Seajit, si dhe mosndërprerja (e gjatë) kohore mes këtij rituali dhe tavafit
Shqyrtimi i parë: Përkufizimi i Seajit
Seaji në aspektin gjuhësor: do të thotë të ecurit dhe rendja (hovi) pa sforcim.
Seaji ndërmjet Safasë dhe Mervasë, në terminologjinë islame: përbën përshkimin e distancës mes Safasë dhe Mervasë shtatë herë, gjatë ritualit të haxhit ose umres.
Safa në aspektin gjuhësor: do të thotë një gur i madh, i fortë dhe i lëmuar, ku nuk mbin asgjë; kurse terminilogjinë islame përbën një vend të ngritur (nga mali Ebu Kubajs), nga ku fillon Seaji dhe i cili ndodhet në skajin jugor të Mes’as (Vendit të Seajit).
Merva në aspektin gjuhësor: quhen gurë të bardhë dhe me shkëlqim; kurse terminilogjinë islame është një mal në Mekë (ndodhet në bazamentin e malit Kua’jki’an), ku përfundon Seaji dhe i cili ndodhet në skajin verior të Mes’as (Vendit të Seajit).

arabishtالفصل الأوَّل: تعريفُ السَّعيِ بين الصَّفا والمروةِ
– السَّعي لغةً: المشيُ، والعَدْوُ مِن غيرِ شَدٍّ
2- الصَّفا لغةً: جمعُ صفاةٍ، وهي الحَجَرُ الصَّلْدُ الضَّخْم الذي لا يُنْبِتُ شيئًا؛ وقيل: هي الصَّخرةُ الملساءُ
الصَّفا اصطلاحًا: مكانٌ مرتفِعٌ مِن جبلِ أبي قُبَيسٍ، ومنه ابتداءُ السَّعيِ، ويقع في طَرَف المسعى الجنوبيِّ
3- المروة لغةً: حجارةٌ بِيضٌ برَّاقةٌ، والجمعُ مَرْوٌ
المروة اصطلاحًا: جبلٌ بمكَّة، وإليه انتهاءُ السَّعيِ، وهو في أصلِ جبل قُعَيْقِعان، ويقعُ في طَرَفِ المسعى الشَّمالي
السَّعْيُ بين الصَّفا والمروة اصطلاحًا: هو قَطْعُ المسافةِ الكائنةِ بين الصَّفا والمروةِ، سبعَ مرَّاتٍ في نُسُكِ حجٍّ أو عُمْرةٍ.

Shqyrtimi i dytë: Ligjësimi, origjina dhe urtësia e Seajit
Parashtresa e parë: Ligjësimi i Seaji
Seaji (Ecja) mes Safasë dhe Mervasë ligjësohet në haxh edhe në umre.

arabishtالفصل الثَّاني: مشروعيَّةُ السَّعْيِ وأصلُه وحِكْمَتُه
المبحث الأوَّل: مشروعيَّةُ السَّعْيِ
السَّعيُ بين الصَّفا والمروة مشروعٌ في الحجِّ والعُمْرة
الأدِلَّة:
أوَّلًا: مِنَ الكِتاب
قَولُه تعالى: إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَا [البقرة: 158]
ثانيًا: مِنَ السُّنَّةِ
1- عن عائشةَ رَضِيَ اللهُ عنها قالت: ((طاف رسولُ الله صلَّى اللهُ عليه وسلَّم وطاف المسلمون، فكانت سُنَّةً ))
2- وعَنِ ابنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عنهما قال: ((رأينا رسولَ اللهِ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم أحرم بالحجِّ، وطاف بالبيتِ، وسعى بين الصَّفا والمروةِ )) .

Parashtresa e dytë: Origjina e Seajit
Origjina e ligjësimit të Seajit (ecjes midis Safasë dhe Mervasë) është Seaji i Haxheres (Paqja qoftë mbi të) kur Ibrahimi (Paqja qoftë mbi të) e la atë me djalin e tyre Ismailin (Paqja qoftë mbi të) në Mekë, dhe ajo pasi iu mbaruan ushqimi dhe uji filloi të ndjente etje së bashku me djalin e saj. Atëherë ajo u vërtit (duke bërë Seaj / Ecje) midis Safasë dhe Mervasë shtatë herë, në kërkim të ujit të pijshëm. Ibn Abasi (Allahu qoftë i kënaqur me të) thotë: “Nëna e Ismailit e ushqente me gji Ismailin duke pirë për vete nga uji që kishte. Kur mbaroi uji në enën e saj, atë e mori etja dhe më pas edhe djalin e saj. Ajo e shikonte djalin e saj teksa (për arsye të etjes) po përdridhej – ose tha: po rrotullohej përtokë – dhe u largua, sepse nuk pëlqente ta shihte në atë gjendje. Ajo pa që Safaja ishte mali më i afërt pranë saj dhe u ngjit mbi të, pastaj shikoi drejt luginës se mos shihte dikë, por nuk pa askënd. Kështu që zbriti nga Safaja derisa mbërriti në luginë, ku ngriti skajin e rrobës së saj dhe vrapoi siç bën njeriu në nevojë ekstreme, derisa e kaloi luginën dhe mbërriti në Merva. Aty u ngjit mbi të dhe shikoi se mos shihte ndokënd, por nuk pa askënd. Ajo e përsëriti këtë shtatë herë.” Ibn Abasi transmeton se Profeti Muhamed (Paqja qoftë mbi të) ka thënë: “Ky është Seaji që bëjnë njerëzit midis tyre (Safasë dhe Mervasë)2.”3

arabishtالمبحث الثَّاني: أصلُ السَّعْيِ
أصلُ مشروعيَّةِ السَّعْيِ هو سعيُ هاجرَ عليها السَّلامُ، عندما ترَكَها إبراهيمُ مع ابنِهِما إسماعيلَ عليهما السلام بمكَّة، ونَفِدَ ما معها من طعامٍ وشرابٍ، وبدأت تشعُرُ هي وابنُها بالعطشِ؛ فسَعَتْ بين الصَّفا والمروةِ سَبْعَ مرَّاتٍ طلبًا للماءِ؛ يقول ابنُ عبَّاسٍ: وجعلَتْ أمُّ إسماعيلَ تُرْضِعُ إسماعيلَ وتَشْرَبُ من ذلك الماءِ، حتى إذا نَفِد ما في السِّقاءِ عَطِشَت وعَطِشَ ابنُها، وجعلت تنظرُ إليه يتلوى- أو قال: يتلبَّطُ – فانطلقت كراهيةَ أن تنظُرَ إليه، فوجَدَت الصَّفا أقربَ جبلٍ في الأرضِ يليها، فقامت عليه، ثم استقبلَتِ الواديَ تنظُرُ: هل ترى أحدًا؟، فلم تَرَ أحدًا، فهَبَطَت مِنَ الصَّفا حتى إذا بلغَتِ الواديَ، رفعت طَرَفَ دِرْعِها، ثم سعت سَعْيَ الإنسانِ المجهودِ، حتى إذا جاوزت الواديَ، ثم أتت المروةَ، فقامت عليها، ونظَرَت هل ترى أحدًا؟ فلم تَرَ أحدًا، ففعلت ذلك سبْعَ مرَّاتٍ، قال ابنُ عبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عنهما: قال النبيُّ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم ((فذلك سَعْيُ النَّاسِ بينهما )) .

Parashtresa e tretë: Urtësia e Seajit
Së pari: Seaji (ecja mes Safasë dhe Mervasë) është ligjësuar për të kujtuar Ibrahimin, gruan e tij Haxheren dhe djalin e tyre Ismailin (Paqja qoftë mbi ta), sesi ata e vinin në jetë bindjen e tyre të plotë ndaj urdhrit të Allahut të Madhëruar dhe iniciativën që kishin për të zbatuar urdhrin hyjnor; një përkujtim që nxit zemrat për t’i pasuar ata dhe rrënjos në shpirtra madhërimin ndaj tyre.
Së dyti: Robi ndjen se varësia dhe nevoja e tij ndaj Krijuesit dhe Furnizuesit të tij është si varësia dhe nevoja që kishte ajo grua (Haxherja) në atë kohë të vështirë dhe ngushticë të madhe, dhe robi duhet të kujtojë se kush i bindet Allahut – siç bëri Ibrahimi (Paqja qoftë mbi të dhe mbi Profetin tonë) – Allahu të tillin nuk e braktis dhe nuk ia refuzon lutjen.

arabishtالمبحث الثَّالث: حِكْمَةُ السَّعْيِ
1- شُرِعَ السَّعيُ؛ إحياءً لذكرى إبراهيمَ وزَوجَتِه هاجرَ وابنِهِما إسماعيلَ عليهم السلامُ، وما كانوا عليه مِنِ امتثالِ أمْرِ اللهِ تعالى، والمبادَرةِ إليه، فيكون التذكُّرُ باعثًا على مِثْلِ ذلك، ومُقَرِّرًا في النُّفوس تعظيمَهم
2- استشعارُ العبدِ بأنَّ حاجَتَه وفَقْرَه إلى خالِقِه ورازِقِه كحاجَةِ وفَقْرِ تلك المرأةِ في ذلك الوقتِ الضَّيِّقِ، والكربِ العظيمِ إلى خالِقِها ورازِقِها، وليتذَكَّر أنَّ مَن كان يطيعُ اللهَ- كإبراهيمَ عليه وعلى نبيِّنا الصَّلاةُ والسلامُ- لا يُضَيِّعُه، ولا يُخَيِّبُ دعاءَه .

Shqyrtimi i tretë: Dispozita dhe vullnetarizmi në kryerjen e Seajit

Parashtresa e parë: Dispozita e Seajit
Seaji (ecja mes Safasë dhe Mervasë) është shtyllë (rukn) nga shtyllat e haxhit dhe umres.4

arabishtالمبحث الأوَّل: حُكْمُ السَّعيِ
السَّعْيُ بين الصَّفا والمروة رُكنٌ من أركانِ الحجِّ والعُمْرةِ، وهو مَذهَبُ الجُمْهورِ مِنَ المالِكيَّة ، والشَّافعيَّة ، والحَنابِلة ، وهو قَوْلُ طائِفةٍ مِنَ السَّلَفِ
الأدِلَّة:
أوَّلًا مِنَ الكِتابِ:
قولُه تعالى: إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ [البقرة: 158]
وَجْهُ الدَّلالةِ:
أنَّ تصريحَه تعالى بأنَّ الصَّفا والمروةَ مِن شعائِرِ الله؛ يدلُّ على أنَّ السَّعيَ بينهما أمرٌ حتمٌ لا بدَّ منه؛ لأنَّه لا يمكن أن تكونَ شعيرةً، ثم لا تكون لازمةً في النُّسُكِ؛ فإنَّ شعائرَ اللهِ عظيمةٌ، لا يجوز التَّهاونُ بها، وقد قال تعالى: يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لَا تُحِلُّواْ شَعَائِرَ اللَّهِ الآية [المائدة: 2] ، وقال: ذَلِكَ وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ الآية [الحج: 32]
ثانيًا: مِنَ السُّنَّةِ
1- أنَّ طَوافَ النبيِّ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم بين الصَّفا والمروةِ؛ بيانٌ لنصٍّ مجمَلٍ في كتابِ الله، وهو قولُه تعالى: إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ [البقرة: 158] ، وقد قرَأَها عليه الصَّلاةُ والسَّلامُ لَمَّا صَعِدَ إلى الصَّفا، وقال: ((أبدأ بما بدأ اللهُ به )) وقد تقرَّرَ في الأصولِ أنَّ فِعلَ النبيِّ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم، إذا كان لبيانِ نصٍّ مُجمَلٍ من كتابِ الله؛ فإنَّ ذلك الفعلَ يكون لازمًا
2- عن جابرٍ رَضِيَ اللهُ عنه أنَّ النبيَّ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم قال: ((لِتَأخُذُوا مناسِكَكم )) ، وقد طاف بين الصَّفا والمروةِ سبعًا، فيَلْزَمُنا أن نأخُذَ عنه ذلك
3- عن حبيبةَ بنتِ أبي تِجْراةَ، عَنِ النَّبيِّ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم أنَّه قال: ((اسْعَوْا؛ فإنَّ اللهَ كتب عليكم السَّعيَ ))
4- عن أبي موسى رَضِيَ اللهُ عنه قال: ((قدِمْتُ على رسولِ الله صلَّى اللهُ عليه وسلَّم وهو مُنيخٌ بالبطحاءِ، فقال لي: أحجَجْتَ؟ فقلْتُ: نعم، فقال: بمَ أهلَلْتَ؟ قال: قلتُ: لبَّيْكَ بإهلالٍ كإهلالِ النبيِّ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم، فقال: فقد أحسَنْتَ، طُفْ بالبيتِ وبالصَّفا والمروةِ ))
فهذا أمرٌ صريحٌ دلَّ على الوجوبِ، ولم يأتِ صارفٌ له
5- قولُ النبيِّ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم لعائشةَ رَضِيَ اللهُ عنها: ((يُجْزِئُ عنكِ طوافُكِ بين الصَّفا والمروةِ، عن حَجِّكِ وعُمْرَتِكِ ))
وَجْهُ الدَّلالةِ:
أنَّه يُفهَم مِنَ الحديثِ أنَّها لو لم تَطُفْ بينهما لم يحصُلْ لها إجزاءٌ عن حَجِّها وعُمْرَتِها
ثالثًا: مِنَ الآثارِ
1- عن عائشةَ رَضِيَ اللهُ عنها قالت: ((ما أتمَّ اللهُ حَجَّ امرئٍ ولا عُمْرَتَه، لم يَطُفْ بين الصَّفا والمروةِ ))
2- عن عُروةَ قال: قلتُ لعائشةَ زَوْجِ النبيِّ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم: ((ما أرى على أحدٍ لم يَطُفْ بين الصَّفا والمروةِ شيئًا، وما أبالي ألَّا أطوفَ بينهما، قالت: بِئْسَ ما قلتَ، يا ابنَ أُخْتي! طاف رسولُ اللهِ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم، وطاف المسلمونَ؛ فكانت سُنَّةً، وإنَّما كان مَن أهلَّ لِمَناةَ الطَّاغيةِ، التي بالْمُشَلَّلِ ، لا يطوفونَ بين الصَّفا والمروة، فلمَّا كان الإسلامُ سَأَلْنا النبيَّ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم عن ذلك؟ فأنزل اللهُ عزَّ وجَلَّ: إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَا [البقرة: 158] ولو كانت كما تقولُ، لكانت: فلا جُناحَ عليه أنْ لا يَطَّوَّفَ بهما ))
وفي روايةٍ: سألتُ عائشةَ، وساق الحديثَ بنَحْوِه، وقال في الحديثِ: ((فلمَّا سألوا رسولَ اللهِ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم عن ذلك، فقالوا: يا رسولَ الله، إنَّا كنَّا نتحَرَّجُ أن نَطُوفَ بالصَّفا والمروةِ؛ فأنزل اللهُ عَزَّ وجَلَّ: إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَا [البقرة: 158] ، قالت عائشةُ: قد سنَّ رسولُ اللهِ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم الطَّوافَ بينهما؛ فليس لأحدٍ أن يَتْرُكَ الطَّوافَ بهما ))
رابعًا: أنَّه نُسُكٌ في الحجِّ والعُمْرة، فكان رُكنًا فيهما كالطَّوافِ بالبيت .

Parashtresa e dytë: Vullnetarizmi në kryerjen e Seajit
Kryerja e Seajit (Ecjes) midis Safasë dhe Mervasë nuk ligjësohet përveçse për personin që është në ritualin e haxhit ose të umres.5

arabisht المبحث الثَّاني: التطوُّعُ بالسَّعْيِ بين الصَّفا والمروةِ
لا يُشْرَعُ التطَوُّعُ بالسَّعيِ بين الصَّفا والمروةِ لغيرِ الحاجِّ والمعتَمِر.
الأدِلَّة:
أوَّلًا: مِنَ الكتابِ
قولُ اللهِ تعالى: إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا
وَجْهُ الدَّلالةِ:
أنَّ تقييدَ نَفْيِ الجُناحِ فيمن تطَوَّفَ بهما في الحَجِّ والعُمْرة؛ دلَّ على أنَّه لا يُتطَوَّعُ بالسَّعيِ مُفرَدًا إلَّا مع انضمامِه لحجٍّ أو عُمْرةٍ
ثانيًا: مِنَ الإجماعِ
نقلَ الإجماعَ على ذلك الطَّحاويُّ وابنُ بطَّالٍ وشمسُ الدين ابنُ قُدامة وابنُ المُلَقِّن وابنُ حَجَرٍ ، والعينيُّ ، وإبراهيمُ بنُ مُفْلح .

Shqyrtimi i katërt: El-Muvalatu (Mosndërprerja e gjatë kohore) mes Seajit dhe Tavafit
El-Muvalatu (Mosndërprerja e gjatë kohore) mes Seajit dhe Tavafit nuk është detyrim (vaxhib), por kjo është mustehab (veprim i pëlqyeshëm).6

arabishtالفصل الرابع: الموالاةُ بين السَّعيِ والطَّوافِ
لا تجبُ الموالاةُ بين الطَّواف والسَّعي، وإن كانت مستحبَّةً، وهو مَذهَبُ الجُمْهورِ مِنَ الحَنَفيَّة ، والشَّافعيَّة والحَنابِلة ، وبه قالَتْ طائفةٌ مِنَ السَّلَفِ
وذلك للآتي:
أوَّلًا: أنَّ السَّعيَ عبادةٌ مستقلَّةٌ، فإذا فُصِل بينها وبين غيرِها بشيءٍ فلا يضُرُّ
ثانيًا: لأنَّ كلَّ واحدٍ منهما ركنٌ، والموالاةُ بين أركانِ الحجِّ لا تجِبُ كالوقوفِ والطَّوافِ .

 Lexoni më tepër

Allahu e di më mirë. ECJA SAFA-MERVA-PËRKUFIZIMI-URTËSI-DISPOZITA

Ju ftojmë ta shpërndani këtë postim, që të përhapet dobia e tij dhe së bashku të marrim shpërblimin e publikuesit të fjalës së mirë.

_____ ECJA SAFA-MERVA-PËRKUFIZIMI-URTËSI-DISPOZITA

ECJA SAFA-MERVA-PËRKUFIZIMI-URTËSI-DISPOZITA

Poshtëshënim:

  1. Shih: dorar, dorar, dorar, dorar dhe dorar.
  2. Ibn Battal ka thënë: “Ky hadith sqaron se arsyeja pse Seaji është shtatë herë dhe pse ai bëhet, është veprimi i bërë prej nënës së Ismailit (Paqja qoftë mbi të).” (Shpjegimi i Sahih el-Bukhariut, 4/327.) Po në këtë kontekst Ibn Kethiri ka thënë: “Origjina e kësaj është marrë nga Ecejaku i Haxheres midis Safasë dhe Mervasë, në kërkim të ujit për djalin e saj, kur i kishte mbaruar uji dhe ushqimi, pasi Ibrahimi (Paqja qoftë mbi të) i kishte lënë ata të dy atje, duke mos pasur asnjeri pranë. Kur ajo u frikësua për humbjen e djalit të saj dhe iu sosën të gjitha çfarë kishte, u ngrit për të kërkuar ndihmë prej Allahut të Lartësuar dhe vazhdoi të lëvizë në këtë vend të nderuar, midis Safasë dhe Mervasë, e nënshtruar, e frikësuar, e shqetësuar, e shtrënguar dhe shumë nevojtare ndaj Allahut të Madhëruar, derisa Allahu ia largoi vështirësinë, e ëndi (kënaqi) vetminë e saj, e nxori nga ngushtica e saj dhe bëri të buronte për të Zemzemi, uji i të cilit është ushqim që ngop dhe shërim për sëmundje.” (Tefsiri i Ibn Kethirit, 1/472.) Ndërkaq, Ebu Hasan el-Mubarekfuri ka thënë: “Kjo u bë një rit adhurimi (nesek), për të treguar nderimin e atyre të dyve (Haxheres dhe Ismailit) dhe madhështinë e çështjes së tyre.” (Mer’atu el-Mefatih, 9/92.)
  3. Transmeton El-Bukhariu nr. 3364.
  4. Ky është mendimi i shumicës së juristëve muslimanë: malikive, shafi’ive dhe hanbelive, si dhe përbën mendimin e një grupi prej selefëve (dijetarëve të tre gjeneratave të para muslimane).
  5. Ky është një mendim konsensual (për të cilin janë pajtuar të gjithë juristët muslimanë) dhe këtë (konsensus) e kanë transmetuar Et-Tahaui, Ibn Battali, Shemsudin Ibn Kudame, Ibn el-Mulekin, Ibn Haxheri, El-Ajniu dhe Ibrahim Ibn Muflih.
  6. Ky është mendimi i shumicës së juristëve muslimanë: hanefive, shafi’ive dhe hanbelive, si dhe përbën mendimin e një grupi prej selefëve (dijetarëve të tre gjeneratave të para muslimane).
Shpërndajeni Fjalën e Mirë:
↓
Scroll to Top