Numri i fetvasë: 451 IHRAMI I MASHKULLIT-VESHJET QARKUESE TË GJYMTYRËVE
Kategoria: VEPRIMET E NDALUARA GJATË IȞRAMIT
198 shfletues/klikues IHRAMI I MASHKULLIT-VESHJET QARKUESE TË GJYMTYRËVE
Pyetje: IHRAMI I MASHKULLIT-VESHJET QARKUESE TË GJYMTYRËVE
A mund të na tregoni në mënyrë të përmbledhur në lidhje me veshjet e qepura (qarkuese të gjymtyrëve) për meshkujt në ihram dhe çfarë kërkohet (zhdëmtohet) në këtë rast?
Përgjigjja: IHRAMI I MASHKULLIT-VESHJET QARKUESE TË GJYMTYRËVE
Falënderimi absolut i takon Allahut! Mëshira, lavdërimi edhe paqja qofshin mbi të Dërguarin e Allahut! Lexoni më tepër
Në kuadrin e kryerjes së ritualeve madhështore islame të haxhit dhe të umres, juristët muslimanë kanë trajtuar ndalimet e ihramit që duhen zhdëmtuar (ndalimet e rehatisë), ku në lidhje me veshjet e qepura (qarkuese të gjymtyrëve) për meshkujt në ihram, janë shprehur si vijon2: Lexoni më tepër
Veshjet e qepura (qarkuese të gjymtyrëve) për meshkujt (në ihram)
Parathënie: Përkufizimi i (artikulimit terminologjik) “qepur”
(Veshja) e qepur: është rroba e përshtatur / përputhur / qarkuar (si)pas madhësisë së trupit ose gjymtyrës, ashtu që e qarkon atë (trupin / gjymtyrën) dhe qëndron (rri) vetë në të (pa mbajtëse / fiksuese), qoftë (kjo veshje e bërë) me qepje apo ndryshe, si: këmisha, pantallonat e të ngjashme.
Parashtresa e parë: Dispozita e veshjes së qepur (qarkuese të gjymtyrëve) për meshkujt (në ihram)
Çështja e parë: Veshja e rrobave të qepura (qarkuese të gjymtyrëve) për mashkullin4 (në ihram)
Veshja e rrobave të qepura (qarkuese të gjymtyrëve) për meshkujt në ihram, është nga ndalimet e ihramit5; dhe ky është mendim konsensual (i njëzëshëm) ndër juristët muslimanë, i transmetuar nga Ibn el-Mundhiri, Ibn Hazmi, Ibn Abdul-Barr dhe Ibn Rushdi.
Çështja e dytë: Veshja e rrobave të qepura (qarkuese të gjymtyrëve) për gruan6 (femrën në ihram), përveç veshjeve të fytyrës dhe duarve (pëllëmbëve)
Lejohet që gruaja (femra) në ihram të veshë rroba të qepura (qarkuese të gjymtyrëve), përveç veshjeve të fytyrës dhe duarve (pëllëmbëve); dhe ky është mendim konsensual (i njëzëshëm) ndër juristët muslimanë, i transmetuar nga Ibn el-Mundhiri, Ibn Abdul-Barr dhe Ibn Rushdi.
Çështja e tretë: Veshja e çorapeve të lëkurës (a ngjashëm) nga mashkulli (në ihram)
Veshja e çorapeve të lëkurës (a ngjashëm) është e ndaluar për mashkullin në ihram, qofshin ato të pagrisura ose të grisura, përveç personave që nuk gjejnë pantofla; dhe ky është mendim konsensual (i njëzëshëm) ndër juristët muslimanë, i transmetuar nga Ibn el-Mundhiri dhe En-Neueui.
Çështja e katërt: Dispozita për prerjen e çorapeve të lëkurës (a ngjashëm) për dikë që s’mund të gjejë nallane (sheshje / pantofla)7
Nëse personi (mashkull në ihram) nuk gjen nallane / pantofla dhe vesh çorape lëkure (a ngjashëm), i këtilli nuk e ka për detyrë t’i presë këto çorape (tek zona e nyjës/ thembrës); dhe ky është mendimi i një grupi prej selefëve (dijetarëve të tre gjeneratave të para muslimane), mendimi i medh’hebit (fakultetit juridik) hanbeli, si dhe është përzgjedhja nga Ibn Tejmije, Ibnul Kajim, Ibn Bazi dhe Ibn Uthejmini.
arabishtالباب الخامس: محظوراتُ الإحرامِ، وما يَجِبُ فيها وفي تَرْكِ الواجِبِ مِنَ الفِدْيةِ
الفصل الأوَّل: محظوراتُ الإحرامِ التي تجب فيها فديةُ أذًى (محظوراتُ الترَفُّهِ)
تمهيدٌ: تعريفُ المَخِيطِ
المَخِيطُ: هو المفصَّلُ على قَدْرِ البَدَن أو العُضْوِ، بحيث يُحيطُ به، ويستمْسِكُ عليه بنَفْسِه، سواءٌ كان بخياطةٍ أو غيرِها، مثل: القميص، والسَّراويل، ونحو ذلك
المَطْلَب الأوَّل: حُكْمُ لُبْسِ المَخِيطِ للذَّكَر
المسألة : لُبْسُ المَخِيطِ للذَّكَرِ مِن محظوراتِ الإحرامِ
الأدلَّة:
أوَّلًا: مِنَ السُّنَّةِ
1- عن يَعْلى بنِ أمَيَّةَ رَضِيَ اللهُ عنه، قال: ((بينما النبيُّ صلَّى الله عليه وسَلَّم بالجِعْرانَةِ، ومعه نفَرٌ من أصحابِه، جاءه رجلٌ، فقال: يا رَسولَ الله، كيف ترى في رجلٍ أحرمَ بعُمْرَةٍ، وهو مُتَضَمِّخٌ بطيبٍ؟ فسكت النبيُّ صلَّى الله عليه وسَلَّم ساعةً، فجاءه الوحيُ، فأشار عُمَرُ رضِيَ اللهُ عنه إلي يَعلَى، فجاء يَعلَى، وعلى رسولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّم ثَوبٌ قد أظَلَّ به، فأدخَلَ رأسَه، فإذا رسولُ الله صلَّى الله عليه وسلَّمَ مُحمَرُّ الوَجهِ وهو يغُطُّ، ثم سُرِّي عنه، فقال: أين الذي سألَ عن العُمْرَةِ؟ فأُتِي برجُلٍ، فقال: اغسِلِ الطِّيبَ الذي بك ثلاثَ مرَّاتٍ، وانزِعْ عنك الجُبَّة، واصْنَعْ في عُمْرَتِك كما تصنَعُ في حَجَّتِك ))
وَجْهُ الدَّلالَةِ:
أنَّ قَوْلَه: ((وانزِعْ عنك الجُبَّة)) دلَّ على عدم جوازِ لُبْسِ المَخِيط للمُحْرِم، ومن ذلك لُبْسُ الجبَّة
2- عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عنهما: ((أنَّ رجلًا سأل رسولَ اللهِ صلَّى الله عليه وسَلَّم: ما يلبَسُ المُحْرِمُ مِنَ الثِّيابِ؟ فقال رسولُ اللهِ صلَّى الله عليه وسَلَّم: لا تَلْبَسوا القُمُصَ، ولا العمائِمَ، ولا السَّراويلاتِ، ولا البَرانِسَ، ولا الخِفافَ ))
وَجْهُ الدَّلالَةِ:
أنَّ النبيَّ صلَّى الله عليه وسَلَّم نهى عن خمسةِ أنواعٍ مِنَ اللِّباسِ تشملُ جميعَ ما يَحْرُم، وذلك أنَّ اللِّباسَ إمَّا أن يُصنَع للبَدَن فقط: فهو القَميصُ وما في معناه، أو للرَّأسِ فقط: وهو العِمامةُ وما في معناها، أوْ لَهما: وهو البُرْنُسُ وما في معناه، أو للفَخِذَينِ والسَّاق: وهو السَّراويلُ وما في معناها، أو للرِّجلينِ: وهو الخُفُّ ونحوه
ثانيًا: مِنَ الإجماعِ
نقلَ الإجماعَ على ذلك ابنُ المُنْذِر، وابنُ حَزْم، وابنُ عَبْدِ البَرِّ، وابنُ رشدٍ
المسألةُ الثَّانيةُ: لُبْسُ المرأةِ المَخِيطَ لغيرِ الوَجْهِ والكَفَّينِ
يجوزُ للمرأةِ المُحْرِمةِ أن تَلْبَسَ المَخِيطَ لغيرِ الوَجْهِ والكَفَّينِ.
الدليلُ مِنَ الإجماعِ:
نقلَ الإجماعَ على ذلك: ابنُ المُنْذِر وابنُ عَبْدِ البَرِّ وابنُ رُشْدٍ.
المسألة الثَّالِثة: لُبْسُ الخِفافِ للمُحْرِمِ الذَّكَرِ
لُبْسُ الخُفِّ حرامٌ على الرجُلِ المُحْرِم، سواءٌ كان الخُفُّ صحيحًا أو مُخَرَّقًا، إلَّا لِمَن لم يجِدِ النَّعلينِ.
الأدلَّة:
أوَّلًا: مِنَ السُّنَّةِ
1- عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عنهما أنَّ رَسولَ اللهِ صلَّى الله عليه وسَلَّم قال: ((إلَّا أحَدٌ لا يجِدُ النَّعلينِ فلْيَلْبَسِ الخُفَّينِ، ولْيَقْطَعْهما أسفَلَ مِنَ الكعبينِ ))
2- عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عنهما قال: سَمِعْتُ النَّبي صلَّى الله عليه وسَلَّم يَخْطُبُ بعَرَفَاتٍ: ((مَن لم يجِدْ النَّعْلينِ فلْيَلْبَسْ الخُفَّينِ، ومَن لم يجِدْ إزارًا فلْيَلْبَسْ سَراويلَ ))
3- عن جابرٍ رَضِيَ اللهُ عنهما قال: قال رسولُ اللهِ صلَّى الله عليه وسَلَّم: ((مَن لم يَجِدْ نَعْلينِ فلْيَلْبَسْ خُفَّينِ، ومَن لم يَجِدْ إزارًا فلْيَلْبَسْ سَراويلَ ))
ثانيًا: مِنَ الإجماعِ
نقلَ الإجماعَ على ذلك ابنُ المُنْذِر، والنَّوَوِيُّ
المسألة الرَّابِعةُ: حُكْمُ قَطْعِ الخُفَّينِ لِمَن لم يَجِدْ نَعْلينِ
مَن لم يَجِدْ نَعْلينِ فلَبِسَ خُفَّينِ، لا يجِبُ عليه قَطْعُهما، وهو مَذْهَبُ الحَنابِلَة، وبه قالَتْ طائِفةٌ مِنَ السَّلَف، واختارَه ابنُ تيميَّة، وابنُ القَيِّمِ، وابنُ باز، وابنُ عُثيمين
الأدلَّة مِنَ السُّنَّةِ:
1- عن عبدِ اللهِ بنِ عبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عنهما قال: سمعتُ رسولَ اللهِ صلَّى الله عليه وسَلَّم يخطُبُ بعَرَفاتٍ: ((مَن لم يَجِدِ النَّعلينِ فلْيَلْبَسِ الخُفَّينِ، ومن لم يجِدْ إزارًا فلْيَلْبَسِ السَّراويلَ ))
2- عن جابرٍ رَضِيَ اللهُ عنه قال: قال رسولُ اللهِ صلَّى الله عليه وسَلَّم: ((مَن لم يجِدْ نَعْلينِ فلْيَلْبَسْ خُفَّينِ، ومن لم يجِدْ إزارًا فلْيَلْبَسْ سَراويلَ ))
وَجْهُ الدَّلالَة مِنَ الحَديثينِ:
أنَّ النبيَّ صلَّى الله عليه وسَلَّم أذِنَ في لُبْسِ الخُفَّينِ عند فَقْدِ النَّعلينِ، ولم يأمُرْ بقَطْعِهما، وتأخيرُ البيانِ عَن وقْتِ الحاجَةِ غيرُ جائزٍ، فلو كان القطْعُ واجبًا لبَيَّنَه صلَّى الله عليه وسَلَّم.
Parashtresa e dytë: Veshja / Vendosja e unazës në ihram
Për mashkullin në ihram është e lejuar që të mbajë unazë; dhe ky është mendimi i shumicës së juristëve muslimanë: medh’hebit (fakultetit juridik) hanefi, shafi’i dhe hanbeli, si dhe një mendimi i medh’hebit maliki.
arabishtالمَطْلَب الثَّاني: لُبْسُ المُحْرِمِ للخاتَمِ
يجوز للمُحْرِم لُبْسُ الخاتَمِ، وذلك مذهَبُ الجُمْهورِ: الحَنَفيَّة والشَّافِعِيَّة والحَنابِلَة وهو قولٌ عند المالِكِيَّة
الأدلَّة:
أوَّلًا: مِنَ الآثارِ
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عنهما قال: لا بأسَ بالخاتَمِ للمُحْرِمِ
ثانيًا: أنَّه لا دليلَ يمنَعُ المُحْرِمَ مِنْ لُبْسِ الخاتَمِ.
Parashtresa e tretë: Veshja e brezores (portofolit / kuletës së brezit)
Është e lejuar për mashkullin në ihram që të mbajë brezore (portofol brezi / kuletë brezi); dhe ky është mendim i raportuar si konsensual (i njëzëshëm) ndër juristët muslimanë, përndryshe ky është mendimi i shumicës së juristëve muslimanë: mendimi i një grupi prej selefëve (dijetarëve të tre gjeneratave të para muslimane), mendimi i të katër medh’hebeve (fakulteteve / shkollave juridike kryesore) islame (medh’hebit hanefi, maliki, shafi’i dhe hanbeli), si dhe mendimi i medh’hebit dhahiri.
Çështja e parë: Lidhja e ridau-t (copës që hidhet përsipër trupit si pelerinë) në ihram
Lidhja e ridau-t (copës që hidhet përsipër trupit si pelerinë / mantel) është e lejuar (për mashkullin në ihram) kur një gjë e tillë është e nevojshme; dhe ky është një nga mendimet e disa juristëve të medh’hebit (fakultetit juridik) shafi’i, është përzgjedhja nga El-Xhuvejni dhe El-Gazali, si dhe është mendimi i Ibn Hazmit, Ibn Tejmijes dhe Ibn Uthejminit.
Çështja e dytë: Lidhja e izar-it (copës që vishet nga brezi e poshtë) në ihram
Lidhja e e izar-it (copës që vishet nga brezi e poshtë) është e lejuar (për mashkullin në ihram) nëse (kjo copë) nuk kapet dhe nuk qëndron përveçse kësisoj (duke u lidhur); dhe ky është mendimi i medh’hebit (fakultetit juridik) shafi’i dhe hanbeli, si dhe është përzgjedhja nga Ibn Hazmi, Ibn Tejmije dhe Ibn Bazi.
arabishtالمَطْلَب الرَّابِع: لُبْسُ الهِمْيانِ (وعاءُ النَّفَقةِ)
يجوز للمُحْرِمِ لُبْسُ الهِمْيانِ، وهذا باتِّفاقِ المَذاهِبِ الفِقْهِيَّةِ الأربَعَةِ: الحَنَفيَّة، والمالِكِيَّة، والشَّافِعِيَّة، والحَنابِلَة، وهو مَذْهَبُ الظَّاهِريَّة، وبه قال أكثرُ العُلَماءِ، وطائفةٌ مِنَ السَّلَف، وحُكي في ذلك الإجماعُ
الأدلَّة:
أَوَّلًا: مِنَ الآثارِ
عن عائِشةَ رَضِيَ اللهُ عنها أنَّها سُئِلَتْ عن الهِمْيانِ للمُحْرِم، فقالت: وما بأسٌ؛ لِيَسْتَوثِق مِن نَفَقَتِه
ثانيًا: أنَّ الهِمْيانَ لا يدخُلُ في المنهيِّ عنه لا بالنَّصِّ ولا بالمعنى
ثالثًا: أنَّ شَدَّ الهِمْيانِ في الوَسَطِ هو ضرورةُ حِفْظِ النَّفقةِ، ومِمَّا تدعو الحاجةُ إليه؛ فجاز كعَقْدِ الإزارِ
مَسْألةٌ: عَقْدُ الرِّداءِ
يجوزُ عَقْدُ الرِّداءِ عند الحاجةِ، وهو قولُ بعض الشَّافِعِيَّة، اختاره الجُوَينيُّ، والغزاليُّ، وهو قول ابنُ حَزْمٍ، وابنُ تيميَّة، وابنُ عُثيمين
الأدلَّة:
أوَّلًا: مِنَ السُّنَّةِ
سُئِلَ النبيُّ صلَّى الله عليه وسَلَّم عمَّا يَلْبَسُ المُحْرِمَ، فقال: ((لا يلبَسِ القمصَ، ولا العمائِمَ، ولا السَّراويلاتِ، ولا البرانِسَ، ولا الخِفافَ ))
وَجْهُ الدَّلالَةِ:
أنَّ إجابَتَه صلَّى الله عليه وسَلَّم بما لا يُلْبَسُ عن السُّؤالِ عمَّا يُلْبَسُ؛ دليلٌ على أنَّ كُلَّ ما عدا هذه المذكوراتِ مِمَّا يلْبَسُه المُحْرِمُ
ثانيًا: أنَّه لم يَرِدْ في ذلك منعٌ عَنِ النَّبيِّ صلَّى الله عليه وسَلَّم، وليس هو في معنى المنصوصِ على مَنْعِه
ثالثًا: أنَّ الرداءَ وإن عُقِدَ، لا يخرُجُ عن كونِه رداءً
مَسْألةٌ: عَقْدُ الإزارِ للمُحْرِمِ
يجوز عَقْدُ الإزارِ للمُحْرِم إذا لم يَثْبُتْ ويستمْسِكْ إلَّا بذلك، وهو مَذْهَبُ الشَّافِعِيَّة، والحَنابِلَة، واختارَه ابنُ حزم، وابنُ تيميَّة، وابنُ باز
الأدلَّة:
أوَّلًا: مِنَ السُّنَّةِ
سُئِلَ النبيُّ صلَّى الله عليه وسَلَّم عما يلبَسُ المُحْرِمَ، فقال: ((لا يلبَسِ القمصَ، ولا العمائِمَ، ولا السَّراويلات، ولا البرانِسَ، ولا الخِفافَ ))
وَجْهُ الدَّلالَةِ:
أنَّ إجابَتَه صلَّى الله عليه وسَلَّم بما لا يُلْبَسُ عن السُّؤالِ عمَّا يُلْبَسُ؛ دليلٌ على أنَّ كُلَّ ما عدا هذه المذكوراتِ مِمَّا يلْبَسُه المُحْرِمُ
ثانيًا: أنَّه لم يَرِدْ في ذلك منعٌ عَنِ النَّبيِّ صلَّى الله عليه وسَلَّم، وليس هو في معنى المنصوصِ على مَنْعِه
ثالثًا: أنَّ فيه مصلحةً له، وهو أن يَثْبُت عليه
رابعًا: أنَّه يُحتاجُ إليه لسَتْرِ العورةِ، فيباحُ، كاللِّباسِ للمرأةِ.
Parashtresa e katërt: Mbulimi i fytyrës së femrës (në ihram)
Pjesa e parë: Mbulimi i fytyrës së femrës (në ihram) me nikab8 (mbulesë e fytyrës ku duken veç sytë)
Së pari: Përkufizimi i nikabit
Nikabi është: veshje e fytyrës; e tillë që gruaja e mbulon fytyrën e saj dhe hap (në këtë veshje) vend për sytë aq sa të mund të shohë prej aty.
Së dyti: Dispozita e nikabit për gruan (femrën) në ihram
Mbajtja e nikabit është një nga ndalimet e ihramit për gruan (femrën); dhe ky është mendimi i një grupi prej selefëve (dijetarëve të tre gjeneratave të para muslimane) dhe mendimi i të katër medh’hebeve (fakulteteve / shkollave juridike kryesore) islame (medh’hebit hanefi, maliki, shafi’i dhe hanbeli).
Pjesa e dytë: Mbulimi i fytyrës së femrës (në ihram) me diçka që s’është nikab (mbulesë e fytyrës ku duken veç sytë)
Juristët muslimanë kanë mendime të ndryshme në lidhje me mbulimin e fytyrës së gruas në ihram me diçka tjetër përveç nikabit, ku dy mendimet e tyre bazë janë:
Mendimi i parë: Nuk i lejohet gruas (femrës) në ihram ta mbulojë fytyrën e saj, përveçse në rast nevoje, siç është kalimi (përbri saj) i burrave të huaj (që s’janë familjarë mahrem të saj); dhe ky është mendim i raportuar si konsensual (i njëzëshëm) ndër juristët muslimanë, përndryshe ky është mendimi i një grupi prej selefëve (dijetarëve të tre gjeneratave të para muslimane), si dhe është mendimi i të katër medh’hebeve (fakulteteve / shkollave juridike kryesore) islame (medh’hebit hanefi, maliki, shafi’i dhe hanbeli).
Mendimi i dytë: Lejohet që gruaja në ihram ta mbulojë lirisht (edhe nëse s’është nevoja) fytyrën e saj me diçka (veshje) tjetër përveç nikabit; dhe ky është njëri nga mendimet e medh’hebit (fakultetit juridik) hanbeli, si dhe është mendimi i Ibn Hazmit, Ibn Tejmijes, Ibn el-Kajimit, Es-San’anit, Esh-Sheukanit, Ibn Bazit dhe Ibn Uthejminit.
Pjesa e tretë: Mbulimi i fytyrës së femrës (në ihram) me diçka që e prek fytyrën
Gruas (Femrës në ihram) nuk i kërkohet që ta mbajë mbulesën e saj (të fytyrës) ndaras (larg) fytyrës, me shkop, me dorë ose me ndonjë gjë tjetër (me qëllim që mbulesa të mos e prekë fytyrën); porse asaj i lejohet ta mbulojë (lirisht) fytyrën e saj në rast nevoje (edhe nëse mbulesa ia prek fytyrën), si rasti i mbulimit të saj prej syve (shikimeve) të njerëzve, me një rrobë që ajo e lëshon nga sipër kokës së saj; dhe ky është mendimi i medh’hebit (fakultetit juridik) maliki dhe hanbeli, si dhe përzgjedhja nga Ibn Kudama dhe Ibn Tejmije.
arabishtالمَطْلَب الخامس: سَتْرُ المُحْرِمةِ وَجْهَها
الفرع الأوَّل: سَتْرُ المُحْرِمةِ وَجْهَها بالنِّقابِ
أَوَّلًا: تعريفُ النِّقابِ
النِّقابُ هو: لباسُ الوَجْهِ؛ وهو أن تَسْتُرَ المرأةُ وَجْهَها، وتفتَحَ لِعَيْنَيها بقَدْرِ ما تنظُرُ منه
ثانيًا: حُكْمُ النِّقابِ للمُحْرِمةِ
لُبْسُ النِّقابِ من محظوراتِ الإحرامِ على المرأة، باتِّفاقِ المَذاهِبِ الفِقْهِيَّةِ الأربَعَةِ: الحَنَفيَّة، والمالِكِيَّة، والشَّافِعِيَّة، والحَنابِلَة، وبه قالَتْ طائِفةٌ مِنَ السَّلَف
الأدلَّة:
أوَّلًا: مِنَ السُّنَّةِ
عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عنهما، عَنِ النَّبيِّ صلَّى الله عليه وسَلَّم أنَّه قال: ((ولا تنتَقِبِ المرأةُ المُحْرِمةُ، ولا تَلْبَسِ القُفَّازينِ ))
ثانيًا: أنَّه قولٌ ثابتٌ عن طائفةٍ من الصَّحابَة رَضِيَ اللهُ عنهم، ولا مخالِفَ لهم
الفرع الثَّاني: سَتْرُ المُحْرِمةِ وَجْهَها بغيرِ النِّقاب
اختلف أَهْلُ العِلْمِ في تغطيةِ المُحْرِمةِ وَجْهَها بغيرِ النِّقابِ على قولينِ:
القول الأوّل: لا يجوزُ تغطيةُ المُحْرِمةِ وَجْهَها إلَّا لحاجةٍ، كمرورِ الأجانبِ، وهذا باتِّفاقِ المَذاهِبِ الفِقْهِيَّةِ الأربَعَةِ: الحَنَفيَّة، والمالِكِيَّة، والشَّافِعِيَّة، والحَنابِلَة، وهو قولُ طائفةٍ مِنَ السَّلَف، وحُكِيَ الإجماعُ على ذلك
الأدلَّة:
أوَّلًا: مِنَ السُّنَّةِ
عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عنهما، عَنِ النَّبيِّ صلَّى الله عليه وسَلَّم أنَّه قال: ((ولا تتنقِبِ المُحْرِمةُ ))
وَجْهُ الدَّلالَةِ:
أنَّ قَوْلَه: ((لا تتنقِبِ المُحْرِمةُ)) معناه: لا تَسْتُر وَجْهَها فتُمنَع المرأةُ من البُرقُعِ والنِّقاب ونحوهما مِمَّا يُعَدُّ لسَتْرِ الوَجْه
ثانيًا: مِنَ الآثارِ
عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عنهما قال: ((إحرامُ المرأةِ في وَجْهِها، وإحرامُ الرَّجُلِ في رأسِه))
ثالثًا: أنَّ الوجهَ مِنَ المرأةِ يَجِبُ كَشْفُه، كالرَّأسِ من الرَّجُلِ
القول الثاني: يجوز للمُحْرِمة تغطيةُ وَجْهِها مطلقًا بدون نقابٍ، وهو قولٌ في مذهَبِ الحَنابِلَة، وهو قولُ ابنِ حَزْمٍ، وابنِ تيميَّة، وابنِ القَيِّمِ، والصنعانيِّ، والشَّوْكانيِّ، وابنِ باز، وابنِ عُثيمين
الأدلَّة:
أوَّلًا: مِنَ الآثارِ
1- عن مُعاذَةَ عن عائِشةَ رَضِيَ اللهُ عنها قالت: ((المُحْرِمةُ تَلْبَسُ من الثيابِ ما شاءتْ إلَّا ثوبًا مَسَّهُ وَرْسٌ أو زعفرانٌ، ولا تتبَرْقَعُ ولا تَلَثَّمُ، وتَسْدُلُ الثَّوبَ على وَجْهِها إن شاءَت))
قال ابنُ القَيِّمِ: نساؤُه صلَّى الله عليه وسَلَّم أعلَمُ الأُمَّةِ بهذه المسألَةِ
2- عن أسماءَ بنتِ أبي بكرٍ رَضِيَ اللهُ عنهما، قالت: ((كنَّا نُغَطِّي وُجوهَنا مِنَ الرِّجالِ، وكُنَّا نَمْتَشِطُ قبل ذلك في الإحرامِ))
3- عن فاطمةَ بنتِ المُنْذِرِ أنَّها قالت: ((كنا نُخَمِّرُ وُجوهَنا ونحن مُحْرِماتٌ، مع أسماءَ بنتِ أبي بكرٍ الصِّدِّيقِ))
ثانيًا: أنَّه لم يَرِد عَنِ النَّبيِّ صلَّى الله عليه وسَلَّم أنَّه حرَّم على المُحْرِمةِ تغطيةَ وَجْهِها، وإنَّما هذا قولُ بعضِ السَّلَف
ثالثًا: أنَّه كما يجوز تغطيةُ الكَفِّ مِن غيرِ لُبْسِ القُفَّازينِ، فيجوز كذلك تغطيةُ الوَجهِ مِن غيرِ لُبْسِ النِّقابِ، وقد قرن النبيُّ صلَّى الله عليه وسَلَّم بينهما، وهما كبَدَنِ الرَّجُلِ، يجوز تغطِيتُه، ولا يجوز لُبْسُ شيءٍ مُفَصَّلٍ عليه
رابعًا: أنَّ بالمرأةِ حاجةً إلى سَتْرِ وَجْهِها، فلم يَحْرُمْ عليها سَتْرُه على الإطلاقِ، كالعَورةِ
خامسًا: أنَّ النَّهيَ إنما جاء عن النِّقاب فقط، والنِّقابُ أخَصُّ من تغطيَةِ الوجهِ، والنهيُ عن الأخصِّ لا يقتضي النَّهيَ عن الأعمِّ؛ وإنَّما جاء النهيُ عن النقابِ؛ لأنَّه لُبْسٌ مُفَصَّلٌ على العضوِ، صُنِعَ لِسَتْرِ الوجه، كالقُفَّاز المصنوعِ لسَتْرِ اليد، والقميصِ المصنوعِ لسَتْرِ البَدَنِ، وقد اتَّفقَ الأئمةُ على أنَّ للمُحْرِمِ أن يستُرَ يديه ورِجْلَيه مع أنَّه نُهِيَ عن لُبْسِ القميصِ والخُفِّ
الفرع الثَّالِث: حُكْمُ تغطيةِ المُحْرِمةِ وَجْهَها بما يَمَسُّه
لا تُكَلَّفُ المرأةُ أن تجافِيَ سُتْرَتَها عن الوَجْهِ؛ لا بعودٍ ولا بِيَدٍ ولا غيرِ ذلك، فيجوز أن تَسْتُرَ وَجْهَها للحاجةِ؛ كالسَّتْرِ عن أعيُنِ النَّاسِ، بثوبٍ تَسْدُله من فوقِ رَأْسِها، وهذا مَذْهَبُ المالِكِيَّة، والحَنابِلَة، واختارَه ابنُ قُدامة، وابنُ تيميَّة
الأدلَّة:
أوَّلًا: مِنَ الآثارِ
1- عن عائِشةَ رَضِيَ اللهُ عنها قالت: ((المُحْرِمةُ تلبَسُ مِنَ الثِّيابِ ما شاءت إلَّا ثوبًا مَسَّه ورْسٌ أو زعفرانٌ، ولا تَتَبرقَعُ ولا تَلَثَّمُ، وتَسْدُلُ الثَّوبَ على وَجْهِها إن شاءت))
2- عن أسماءَ بنتِ أبي بكرٍ رَضِيَ اللهُ عنهما، قالت: ((كنَّا نُغَطِّي وُجوهَنا مِنَ الرِّجالِ، وكُنَّا نَمْتَشِطُ قبل ذلك في الإحرامِ))
3- عن فاطمةَ بنتِ المُنْذِرِ أنَّها قالت: ((كنا نُخَمِّرُ وُجوهَنا ونحن مُحْرِماتٌ، مع أسماءَ بنتِ أبي بكرٍ الصِّدِّيقِ))
وَجْهُ الدَّلالَةِ:
أنَّ أزواجَ النبيِّ صلَّى الله عليه وسَلَّم، ونساءَ الصَّحابَة رَضِيَ اللهُ عنهنَّ؛ كنَّ يَسْدُلْنَ على وجوهِهنَّ مِن غيرِ مراعاةِ المجافاةِ
ثانيًا: أنَّ الثَّوبَ المسدولَ لا يكادُ يَسْلَمُ من إصابة البَشَرةِ، فلو كان هذا شرطًا لبُيِّنَ، وإنَّما مُنِعَتِ المرأةُ مِنَ البُرقُعِ والنِّقاب ونحوهما، مِمَّا يُعدُّ لسَتْرِ الوجهِ.
Parashtresa e pestë: Veshja e dorezave për femrën (në ihram)
Parathënie: Përkufizimi i dorezave
Doreza: është diçka e bërë për duart dhe që mbulon gishtat së bashku me pëllëmbën.
Pjesa e parë: Dispozita e veshjes së dorezave për femrën (në ihram)
Mbajtja / Veshja e dorezave (të duarve) është e ndaluar për femrën në ihram; dhe ky është mendimi i shumicës së juristëve muslimanë: mendimi i një grupi prej selefëve (dijetarëve të tre gjeneratave të para muslimane), si dhe mendimi i medh’hebit (fakultetit juridik) maliki, shafi’i dhe hanbeli.
Pjesa e dytë: Dispozita e veshjes së dorezave për mashkullin (në ihram)
Mbajtja / Veshja e dorezave (të duarve) është e ndaluar për mashkullin në ihram; dhe ky është mendim konsensual (i njëzëshëm) ndër juristët muslimanë, i transmetuar nga En-Neueuiu, Ibn Kudama dhe Esh-Shinkiti.
arabishtالمَطْلَب السادس: لُبْسُ القُفَّازينِ للمُحْرِمةِ
تمهيدٌ: تعريفُ القُفَّازينِ
القفَّازانِ: شيءٌ يُعمَلُ لليدينِ، يغَطِّي الأصابِعَ مع الكَفِّ
الفرع الأوَّل: حُكْمُ لُبْسِ القُفَّازينِ للمُحْرِمة
يَحْرُمُ على المُحْرِمةِ لُبْسُ القفَّازينِ، وهو مَذْهَبُ الجُمْهورِ: المالِكِيَّة، والشَّافِعِيَّة، والحَنابِلَة، وبه قالَتْ طائِفةٌ مِنَ السَّلَف
الدَّليلُ مِنَ السُّنَّةِ:
عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عنهما، عَنِ النَّبيِّ صلَّى الله عليه وسَلَّم أنَّه قال: ((لا تنتقِبِ المرأةُ المُحْرِمةُ، ولا تلبَسِ القُفَّازينِ ))
الفرع الثَّاني: حُكْمُ لُبْسِ القُفَّازينِ للرجُلِ
يَحْرُمُ على الرَّجلِ لُبْسُ القُفَّازينِ.
الدَّليلُ مِنَ الإجماعِ:
نقلَ الإجماعَ على ذلك النَّوَوِيُّ، وابنُ قُدامة، والشِّنْقيطيُّ.
Parashtresa e gjashtë: Shpërblesa për veshjet e qepura (qarkuese të gjymtyrëve)
Nëse mashkulli në ihram vishet me diçka të qepur (qarkuese të gjymtyrëve), të këtillit i bëhet detyrim (vaxhib) që të zhdëmtojë9, duke e vënë të zgjedhë të bëjë njërën nga sa vijon: ose të therë një dele (bagëti të imët), ose të agjërojë për tre ditë, ose të ushqejë gjashtë të varfër; dhe ky është mendimi i të katër medh’hebeve (fakulteteve / shkollave juridike kryesore) islame: medh’hebit hanefi, maliki, shafi’i dhe hanbeli.
arabishtالمَطْلَب السَّابع: الفِدْيةُ في لُبْسِ المَخِيطِ
يجِبُ في لُبْسِ المُحْرِم المَخِيطَ فديةُ الأذى: ذبحُ شاةٍ، أو صيامُ ثلاثةِ أيَّامٍ، أو إطعامُ ستَّةِ مساكينَ، وهذا باتِّفاقِ المَذاهِبِ الفِقْهِيَّةِ الأربَعَةِ: الحَنَفيَّة، والمالِكِيَّة، والشَّافِعِيَّة، والحَنابِلَة؛ وذلك قياسًا على الفِدْيةِ في حَلْقِ الرَّأس، بجامِعِ أنَّه زينةٌ وترَفُّهٌ باستعمالِ محظورٍ.
Parashtresa e shtatë: Kur bëhet detyrim shpërblesa për veshjet e qepura (qarkuese të gjymtyrëve)
Shpërblesa bëhet e detyrueshme (vaxhib) sapo (personi në ihram) të veshë veshjen e qepur (qarkuese të gjymtyrëve), edhe nëse kjo nuk zgjat për një kohë të gjatë10; dhe ky është mendimi i medh’hebit (fakultetit juridik) shafi’i dhe hanbeli.
arabishtالمَطْلَب الثَّامِنُ: متى تجِبُ الفِدْيةُ بلُبْسِ المَخِيطِ؟
تجب الفِدْيةُ بمجَرَّدِ اللُّبْسِ، ولو لم يستَمِرَّ زمنًا، وهو مَذْهَبُ الشَّافِعِيَّة، والحَنابِلَة؛ وذلك لأنَّه استمتاعٌ يحصُلُ بمجَرَّدِ الفِعْلِ؛ كالوَطْء في الفَرْجِ.
Parashtresa e tetë: Zhdëmtimi i çfarë kërkon shpërblesë të barasvlershme: ku bëhet fjalë për gjuetinë (gjahun)11
arabishtالمطلب التاسع: ما فِدْيتُه الجزاءُ بمِثلِه: وهو الصَّيدِ
سيأتي في بابِ الصَّيدِ..
Allahu e di më mirë. IHRAMI I MASHKULLIT-VESHJET QARKUESE TË GJYMTYRËVE
Ju ftojmë ta shpërndani këtë postim, që të përhapet dobia e tij dhe së bashku të marrim shpërblimin e publikuesit të fjalës së mirë.
_____ IHRAMI I MASHKULLIT-VESHJET QARKUESE TË GJYMTYRËVE
IHRAMI I MASHKULLIT-VESHJET QARKUESE TË GJYMTYRËVE
Poshtëshënim:
- Shih: dorar dhe dorar.
- Shih: dorar dhe dorar.
- Shih: dorar dhe dorar.
- Këto rregulla vlejnë edhe për fëmijën mashkull, sikurse për atë të rritur; shih: binbaz.
- “Nëse (mashkulli) hyn në ihram i veshur me veshje të qepur (qarkuese të gjymtyrëve) ose e vesh atë gjatë ihramit për të hyrë me të në Mekë ngaqë nuk ka autorizimi (leje) që të kryejë haxhin, haxhi i tij është i vlefshëm, por ai po bën mëkat duke (qenë se ka) veshur rrobë të qepur (qarkuese të gjymtyrëve) dhe të këtillit i bëhet detyrim shpërblesa.” (Koleksion fetvashë dhe mesazhesh, 21/356, 357; 23/448, 450, me autor Ibn Uthejmin). En-Neueui, në lidhje me dikë që me dashje kryen një nga veprat e ndaluara të ihramit, thotë: “Nodh që dikush nga njerëzit e thjeshtë të kryejë ndonjë ndalim (të ihramit) dhe të thotë: “Unë po jap shpërblesën”,- duke kujtuar se me dhënien e shpërblesës ai po çlirohet nga ligësia e mosbindjes (mëkatit); por e tillë gjë përbën një gabim të qartë dhe injorancë të dënueshme (të shëmtuar), pasi në fakt është kjo vepër që i ndalohet këtij personi, ajo që me të rënë në kundërvajtjen në lidhje me të, ky person konsiderohet mëkatar dhe atij i bëhet detyrim shpërblesa; e kurrësesi nuk është kjo shpërblesë e dhënë ajo që ia lejon kryerjen e veprimit të ndaluar (që i përket ndalimeve të ihramit). Injoranca e personit që vepron kësisoj është si injoranca e kujt thotë: ‘Unë pi alkool dhe bëj zina (kurvëri), por më pastron dënimi (masa ndëshkimore përkatëse që zbatohet kundrejt këtyre mëkateve) [teksa në fakt mëkatin e pastron pendimi i dëlirë / i sinqertë]. Po kështu, kushdo që gjatë haxhit bën diçka që është e ndaluar (e paligjshme), i këtilli e ka nxjerrë haxhin nga të qenët haxh i pranuar (i rregullt / i pamëkatë / i sinqertë).” (El-Idah fi Menasik el-Haxh, f. 211, me autor En-Neueui)
- Këto rregulla vlejnë edhe për fëmijën femër, sikurse për atë të rritur; shih: binbaz.
- Nëse mashkulli në ihram nuk gjen izar (copë që vishet nga brezi e poshtë), ai mund të veshë pantallona, e nëse nuk gjen nallane / pantofla, ai mund të veshë çorape lëkure a ngjashëm; dhe ky është një mendim konsensual (i njëzëshëm) ndër juristët muslimanë, që është përcjellë nga Ibn el-Mundhiri dhe Ibn Kudama. (Shih: IHRAMI-NISJA E HAXHIT-UMRES-TË PËLQYERAT 1). Mendimi më i fuqishëm është se kush vesh pantallona nga zori (i detyruar) nuk e ka për detyrë të shpaguajë dhe se kush vesh çorape lëkure nga zori nuk e ka për detyrë t’i presë ato tek zona e nyjës / thembrës dhe as të shpaguajë për veshjen e tyre; shih: shamela.
- Nikabi: Mbulesë me të cilën gruaja e mbulon fytyrën dhe hap në të vend për sytë sa për të shikuar; shih: islamweb.
- Kjo dispozitë, bazohet në arsyetimin analogjik / krahasimor (kijasin) me shpërblesën (dëmshpërblimin) për qethjen / rruajtjen e kokës; me të përbashktën se sa në fjalë përbën rënie në zbukurim dhe rehati (komoditet) përmes veprimit të një ndalimi (të ihramit).
- Kjo dispozitë është bazuar në arsyetimin se sa në fjalë përbën një kënaqësi që ndodh thjesht përmes veprimit, ashtu si marrëdhëniet seksuale në pjesën intime (organin gjenital femëror).
- Nëse ndalimi është i llojit të gjuetisë (gjahut), atëherë zhdëmtimi shumëzohet me numrin e gjahut (pra shumëzohet me sa gjahe janë gjuajtur); dhe ky është mendimi i (njëzëshëm i) të katër medh’hebeve (fakulteteve / shkollave juridike kryesore) islame: medh’hebit hanefi, maliki, shafi’i dhe hanbeli. (Shih: IHRAMI-NDALIMET E REHATISË-ZHDËMTIMET)
