Numri i fetvasë: 210 VEPRA TË MIRA NË 1-10 DHUL HIXHE
Kategoria: MIRËSIA E DHJETËSHES SË PARË TË DHUL HIXH-XHES
5 039 shfletues/klikues VEPRA TË MIRA NË 1-10 DHUL HIXHE
Pyetje: VEPRA TË MIRA NË 1-10 DHUL HIXHE
A mund të na tregoni se cilat janë veprat e mira që bëhen në Dhjetëditëshin e parë të Dhul Hixhes dhe se cilat janë më kryesoret prej tyre?
Përgjigjja: VEPRA TË MIRA NË 1-10 DHUL HIXHE
Falënderimi absolut i takon Allahut! Mëshira, lavdërimi edhe paqja qofshin mbi të Dërguarin e Allahut!
Ditët nga 1-10 Dhul Hixhe, kanë marrë dëshminë hyjnore se janë ditët më të mira të dynjasë dhe vepra e mirë në to është më e dashura, më e dëlira, më e shpërblyeshmja dhe më e vlerësuara tek Allahu i Madhëruar.
Në lidhje me veprat e mira më të spikatura që bëhen me rastin e këtij Dhjetëditëshi, thuhet sa vijon:
Së pari: Themelimi i njohurive të duhura rreth obligimeve hyjnore islame (shtyllave të imanit dhe islamit / veprave të zemrës dhe të gjymtyrëve) dhe kryerja me përulësi dhe përkushtim e tyre.Lexoni më tepër
Një kujdes i veçantë duhet bërë sidomos lidhur me ruajtjen e monoteizmit (subjekteve bazë të tij si: besimit të sigurt në zotësinë, atribuimin dhe adhurueshmërinë unike të Zotit).
Monoteizmi i vërtetë nuk përmbushet vetëm se me tre kriteret në vijim:
Kriteri i parë: Që njeriu të besojë prerazi se Allahu i Madhëruar është Zoti, Krijuesi, Zanafillësi, Formësuesi dhe mbarë cilësisë e tjera me radhë të rububijes (zotërimit unik të Allahut), pra të besojë prerazi se gjenden disa veprime të cilat nuk i bën dhe nuk ka mundësi t’i bëjë vetëm se Allahu i Madhëruar;
Kriteri i dytë: Që njeriu të besojë prerazi se ky Zot i Lartmadhëruar është i Vetmi që cilësohet me të gjitha cilësitë e përsosmërisë; pra nuk i përcakton Atij cilësi të mangësisë, nuk heq prej Tij cilësi të përsosmërisë dhe nuk e cilëson tjetërkënd veç Tij me ndonjërën prej këtyre cilësive të përsosura të Alahut të Madhëruar;
Kriteri i tretë: Që njeriu të besojë se Ky Zot është i Vetmi i Adhuruar i Cili e meriton adhurimin; pra nuk adhuron tjetërkënd/gjë përveç Tij.
Kriteri i parë është themeltar edhe për dy kriteret e tjera, pasi njeriu nuk e cilëson Allahun me cilësitë e përsosmërisë dhe nuk e shikon Atë të merituar për t’u adhuruar, përveçse nëse e di prerazi se Ai është i Vetmi që cilësohet me cilësitë e zotërimit unik.
Kujdes duhet treguar edhe me ruajtjen e namazit (subjekteve bazë të tij si: abdesi, gusli, shtyllat dhe detyrimet e namazit etj.).
Në një hadith kudsi transmetohet se Allahu i Lartësuar thotë: “Robi im nuk afrohet tek Unë me diçka më të dashur për Mua sesa ajo çfarë ia kam obliguar…”
Së dyti: Vepra të spikatura që bëhen në këtë Dhjetëditësh
1. Kujdesi për faljen e namazit të obliguar dhe shtimi i namazeve vullnetare;Lexoni më tepër
Namazi është prej veprave të mira më madhështore dhe adhurimeve më me vlerë, prandaj muslimani përveçse tregohet i kujdesshëm ta falë namazin e obliguar në kohën e duhur dhe me xhemat, po kështu përpiqet që të falë sa më shumë namaze nafile (vullnetare) në këtë Dhjetëditësh (duke qenë se ato janë nga veprat më të mira afruese tek Allahu i Madhëruar), mbështetur në hadithin kudsi: “…Robi im vijon [që krahas adhurimeve të obligueshme] të më afrohet Mua me nafile (adhurime vullnetare), derisa Unë do ta dua [derisa të bëhet prej atyre që Unë i dua]…”
Po kështu dihet fakti i theksuar nga dijetarët muslimanë se, “Namazet vullnetare përforcojnë mangësitë që kemi tek ato të obliguara dhe bëhen shkak që Allahu të na dojë dhe pranojë lutjen, si dhe bëhen shkak për ngritjen e gradëve, fshirjen e mëkateve dhe shtimin e shpërblimeve.”
Profeti (Paqja qoftë mbi të!), përmes fjalës dhe veprës së tij, ka nxitur që të falim sa më shumë namaz nafile, siç theksohet edhe në thënien profetike me të cilën Profeti (Paqja qoftë mbi të!) i drejtohet shokut të tij Theubanit (Allahu qoftë i kënaqur me të!) me fjalët: “Angazhohu me sa më shumë sexhde për Allahun; pasi për çdo sexhde që bën për Allahun, Ai të ngre me të një gradë dhe e shkarkon (heq) prej teje një gjynah.”
Falja e namazit të natës, përbën një nga adhurimet vullnetare që Profeti (Paqja qoftë mbi të!) na ka nxitur të kujdesemi për të sa më shumë; siç dihet namazi i natës është një prej adhurimeve që kultivohen sidomos gjatë sezoneve të begata, si netët e këtij Dhjetëditëshi, netën e muajit të bekuar të Ramazanit etj. Gjithashtu dihet se namazi i natës është prej cilësive të robërve të Mëshiruesit (Allahut), lidhur me të cilët Allahu i Madhëruar ka thënë: “… e kalojnë natën duke iu falur Zotit të tyre në sexhde dhe në këmbë”; pra ata e kultivojnë natën e tyre me adhurim të përkushtuar ndaj Allahut të Lartësuar, duke: u zgjuar gjatë natës për t’u falur, përmendur Allahun, kërkuar prej Tij falje, kërkuar prej mirësisë së Tij dhe kërkuar mbrojte nga ndëshkimi i Tij.
2. Shtimi i dhikrit (përmendjes) të Allahut të Lartësuar, lutjeve drejtuar Atij dhe leximit të Kuranit;Lexoni më tepër
Sa në fjalë mbështetet në thënien kuranore: “…që të dëshmojnë dobitë e tyre dhe të përmendin Emrin e Allahut në Ditët e Caktuara…” dhe mbështetet gjithashtu edhe në nxitjen profetik për ta përmendur sa më shumë Allahun, që lipset të gjejë zbatim veçanërisht në këto ditë, për të cilat Profeti (Paqja qoftë mbi të!) na thotë: “Nuk ka ditë më madhështore te Allahu dhe ku puna në to të jetë më e dashur tek Ai, sesa këto dhjetë ditë (Dhjetëditëshi i parë i Dhul Hixhes). Bëni në to sa më shumë TEKBIR (thoni: ALL-LLAAHU EKBER / Allahu është më i Madhi), TEHLIL (thoni: LA ILAAHE IL-LALL-LLAAHU / nuk ka të adhuruar të meritueshëm veç Allahut) dhe TEȞMID (thoni: EL-ȞAMDU LI-LAAHI / falënderimi i takon Allahut).”
Dhikri përbën një prej adhurimeve më madhështore, përmes të cilit shprehet falënderimi për mirësitë hyjnore, më e madhja prej të cilave është mirësia e udhëzimit në Islam, siç thotë Allahu i Madhëruar: “Prandaj, më kujtoni Mua (me namaz e lutje) që Unë t’ju kujtoj (me shpërblime)” dhe “…që ta madhëroni Allahun, për shkak se ju ka drejtuar në rrugë të drejtë.”
Përmendja e Allahut përbën shpëtim prej ndëshkimi të Tij, siç thotë Profeti (Paqja qoftë mbi të!): “Kurrë një njeri nuk ka bërë një punë më shpëtuese për të nga ndëshkimi i Allahut, sesa përmendja e Allahut.”
Përmendja e Allahut është jetë e zemrës, rehati e shpirtit dhe shkak qëndrese në fe e drejtimi kah ligjeve islame. Dihet se përkujtimi i gjuhës i hap rrugën përkujtimit të zemrës dhe së këtejmi drejtimit të gjymtyrëve siç e do përkujtimi dhe udhëzimi i Allahut.
Në këto ditë pëlqehet gjithashtu shtimi i lutjeve tona të dëlira, për të përfituar prej mirësisë së këtyre lutjeve dhe me shpresë të madhe që ato të marrin përgjigje në këtë Dhjetëditësh të bekuar.
Po kështu pëlqehet që në këtë Dhjetëditësh ta bëjmë Kurani mikun tonë të pandarë, duke lakmuar vlerën e madhe të leximit, memorizimit dhe studimit të tij.
HIFZI-MEMORIZIMI I KURANIT-MIRËSITË
MË MIRË HIFZI I KURANIT APO LEXIMI
3. Agjërimi i nëntë ditëve të para të tyre, është një vepër shumë e pëlqyeshme, ndërsa agjërimi i ditës së dhjetë të tyre (Ditës së Kurban Bajramit) është rreptësisht i ndaluar.Lexoni më tepër
4. Shtimi i sadakasë (lëmoshës) konkrete dhe morale, që përbën afrim tek Allahu i Lartësuar e kërkim të shpërblimit prej Tij, përmes mirëbërjes ndaj të tjerëve.Lexoni më tepër
Në lidhje me këtë çështje, Allahu i Lartësuar ka thënë: “Kush është ai, që do t’i japë vullnetarisht Allahut një hua të mirë [do shpenzojë çiltërsisht në Rrugë të Allahut], që Ai pastaj t’ia kthejë shumëfish?! (Veç kësaj), për atë do të ketë shpërblim fisnik” dhe ka thënë: “O besimtarë! Jepni pa u kursyer nga të mirat që ju kemi dhënë Ne, para se të vijë Dita (e Gjykimit) në të cilën nuk ka shit-blerje, as miqësi, as ndërmjetësi! Jobesimtarët janë keqbërësit e vërtetë.”
Interesimi për të varfrit, skamnorët, jetimët e nevojtarët dhe përmbushja e nevojave të tyre sjellin forcimin e lidhjeve shoqërore në shoqërinë muslimane. Një vend të rëndësishëm në këtë kontekst zë edhe lëmosha morale, mbështetur në thënien profetike: ““Çdo muslimani i del për detyrë të jap sadaka.” I thanë: “O Profet i Allahu! Po kush nuk gjen me se (të bëj sadaka)?” Ai (Paqja qoftë mbi të!) tha: “Të punojë me dorën e tij, t’i bëj dobi vetes dhe të jap sadaka (lëmoshë).” I thanë: “Po nëse nuk gjen?” Ai (Paqja qoftë mbi të!) tha: “Të ndihmojë nevojtarin e brengosur përgjërues.” I thanë: “Po nëse nuk gjen?” Ai (Paqja qoftë mbi të!) tha: “Le të bëj mirë dhe të përmbahet nga e keqja, pasi kjo është për të sadaka (lëmoshë).””
Muslimani nuk nguron të jap sadaka (lëmoshë) në para, ushqim, veshje etj., sidomos në këto ditë, pasi ai e di se: “Të dhënit sadaka (lëmoshë) nuk ka pakësuar ndonjë pasuri (kamje).”
5. Prerja e kurbanëve, përbën një nga adhurimet e rëndësishme islame, me të cilat muslimani afrohet tek Allahu i Madhëruar në Ditën e Kurbanit (10 Dhul Hixhe) ose gjatë Ditëve të Teshrikut (11-13 Dhul Hixhe);Lexoni më tepër
Kjo realizohet duke prerë kurban prej bagëtive të imta (dhenve apo dhive) ose të trasha (lopëve apo deveve), pastaj ngrënë, dhuruar dhe dhënë lëmoshë prej tyre. Sa në fjalë shpreh bujari, sakrificë dhe përbën ndjekje të shëmbëlltyrës së begatë profetike.
DISPOZITA PËR KURBANËT
6. Haxhi bashkë me umran, përbëjnë adhurimin më të mirë të këtij Dhjetëditëshi;Lexoni më tepër
Sa më sipër mbështetet në transmetimin profetik: “Nga Umra në Umra, shlyhen (falen) gjynahet mes tyre. Teksa për haxhin e dëlirë [të papleksur me mëkate / të pranuar] nuk ka shpërblim veç Xhenetit.”
Haxhi i dëlirë dhe i pranuar tek Allahu i Lartësuar, konsiderohet ai haxh që është në përputhje me udhëzimin e Profetit (Paqja qoftë mbi të!), i cili nuk plekset (përzihet) me mëkat, syfaqësi, famë, fjalë të ndyta dhe shthurje, por është i mbushur me vepra të mira.
7. Pendimi e kthimi i çiltër tek Allahu dhe kërkimi i faljes prej Tij.Lexoni më tepër
Në këtë Dhjetëditësh të begatë është e pëlqyeshme të nxitohet pendimi dhe kthimi i sinqertë tek Allahu, kërkimi i faljes prej Tij dhe shkulja prej mëkateve e shoqëruar me pendim e kthim tek Allahu, në kërkim të faljes dhe shpërblimit të Tij, në konkretizim të thënies së Tij: “Të gjithë ju, o besimtarë, kthehuni tek Allahu të penduar, që të arrini shpëtimin!” Pendimi i sinqertë faktorizon faljen e mëkateve dhe hyrjen në Xhenet me lejen e Allahut të Lartësuar, duke qenë se i penduari nga gjynahu, është si ai që nuk ka gjynahe.
– Këto janë disa nga veprat e mira më të spikatura dhe krahas tyre ka shumë vepra të mira të tjera që bëhen në këtë Dhjetëditësh, ku ndër më kryesoret janë: kujdesi për nevojtarët, ndihma e të lënduarve dhe dhunuarve që na përgjërohen t’i ndihmojmë, nxënia e diturisë dhe përçimi i saj tek të tjerët, thirrja në Rrugën e Allahut, urdhërimi në të mirë dhe ndalimi nga e keqja, leximi i Kuranit, dhënia lëmoshë dhe agjërimi.Lexoni më tepër
Kurse në mënyrë më të zgjeruar këto vepra të mira janë:
• themelimi i njohurive të duhura rreth obligimeve hyjnore islame (shtyllave të imanit dhe islamit / veprave të zemrës dhe të gjymtyrëve) dhe kryerja me përulësi dhe përkushtim e tyre;
• kujdesi për faljen e namazit të obliguar në kohën e duhur e me xhemat dhe shtimi i namazeve vullnetare (veçanërisht kujdesi për të falur namazin e natës dhe namazet vullnetare sistematike ditore / dy para sabahut, katër para dhe dy pas drekës, dy pas akshamit dhe dy pas jacisë), duke qenë se namazet vullnetare janë nga veprat më të mira afruese tek Allahu i Madhëruar; marrja e abdesit në mënyrë sa më të plotë; shkuarja në xhami dhe kujdesi për t’u falur me xhemat; kujdesi për ta falur namazin e Bajramit në vendfaljen përkatëse; përmendja e Allahut pas faljes së namazeve të obliguara; lutja mes ezanit dhe ikametit;
• urdhërimi në të mirë dhe ndalimi nga e keqja;
• dërgimi i salavateve mbi Profetin (Paqja qoftë mbi të!);
• haxhi bashkë me umran, përbëjnë adhurimin më të mirë të këtij Dhjetëditëshi;
• mirësjellja me prindërit; ruajtja e lidhjeve me familjarët dhe farefisin; mësimi i rregullave fetare islame fëmijëve dhe familjarëve; butësia ndaj atyre që ke në kujdestari; vendosja e kontakteve me shoqërinë e dy prindërve; mirësjellja ndaj gjyshërve, xhaxhait, hallës, tezes dhe dajës;
• leximi i Kuranit dhe studimi i tij, leximi i sures Kehf ditën e xhuma (të premten); shtimi i dhikrit (përmendjes) të Allahut të Lartësuar dhe lutjeve drejtuar Atij; istigfari (të kërkuarit falje Allahut); pendimi e kthimi i çiltër tek Allahu dhe kërkimi i faljes prej Tij; tekbiri i pakufizuar / i lirë (tekstualisht i njëjtë me atë të kufizuar në vijim), bazuar në një nga mendimet e medh’hebit hanbeli dhe disa juristëve bashkëkohorë është i pëlqyeshëm që të thuhet në dhjetëditëshin e parë të Dhul Hixhes dhe në Ditët e Teshrikut (tre ditë pas ditës së Kurban Bajramit, pra 11-13 Dhul Hixhe), ai thuhet në çdo kohë dhe burrat e thonë atë me zë të ngritur, ndërsa gratë nuk e ngrejnë zërin; ndërkaq tekbiri i kufizuar “ALL-LLAAHU EKBER, ALL-LLAAHU EKBER, LAA ILAAHE IL-LELL-LLAAH, ALL-LLAAHU EKBER, ALLAHU EKBER, UE LIL-LAAHIL-ȞAMD / Allahu është më i Madhi, Allahu është më i Madhi, nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut, Allahu është më i Madhi, Allahu është më i Madhi dhe Allahut i takon falënderimi absolut” (bazuar ne mendimin e shumicës së juristëve muslimanë nuk është i obliguar), pëlqehet të fillohet të thuhet pas namazeve farz / të obliguara (pas ISTIGFAR-it dhe ALL-LLAAHUM-ME ENTES-SELAAM…), fillon nga mëngjesi (namazi i sabahut) i ditës 9 Dhul Hixhe (ndërsa në haxh fillon pas namazit të drekës më 10 Dhul Hixhe) dhe mbaron në pasditen (namazin e ikindisë) në ditën 13 Dhul Hixhe (imami dhe xhemati, qoftë edhe njëzëri në grup, e thonë tekbirin e kufizuar dhe pas thënies së tij vijohen më tej përmendjet e tjera që thuhen pas namazit farz);
• agjërimi i nëntë ditëve të para të këtij Dhjetëditëshi;
• kujdesi që të ardhurat t’i fitojmë dhe shpenzojmë në hallall (në përputhje me rregullat islame); shtimi i sadakasë (lëmoshës) konkrete dhe asaj morale (mirëbërjes dhe përmbajtjes nga e keqja); përgatitja e ushqimit për nevojtarët dhe më gjerë; shpenzimi në Rrugën e Allahut; përkujdesi ekonomik për gruan dhe fëmijët; ndihmesa e të brengosurve dhe dhunuarve që na përgjërohen;
• mbyllja (ruajtja) e syve kundrejt harameve që ka ndaluar Allahu i Lartësuar; futja e gëzimit në zemrën e muslimanëve dhe moslëndimi i tyre; kryerja e nevojave të shoqërisë tënde të ngushtë dhe lutja e fshehtë për ta; përhapja e selamit, përmirësimi i raporteve mes njerëzve, ruajtja e gjuhës dhe nderit; bamirësia ndaj fqinjëve; nderimi i mikut; largimi i dëmit nga rruga; kujdesi për jetimët; vizita e të sëmurëve; kryerja e amaneteve dhe mbajtja e premtimit; dhimbshuria ndaj të vobektëve dhe të dobtëve; mirëbërja dhe udhëzimi i njerëzve në vepra të mira; pastrimi i kraharorit dhe lënia mënjanë e mllefit; bashkëpunimi për mirë me muslimanët dhe njerëzit mbarë…
Shënim:
Prerja e kurbanëve në përputhje me rregullat përkatëse islame, përbën një nga adhurimet e rëndësishme islame, me të cilat muslimani afrohet tek Allahu i Madhëruar gjatë Ditëve të Teshrikut (11-13 Dhul Hixhe).
Allahu e di më mirë. VEPRA TË MIRA NË 1-10 DHUL HIXHE
Ju ftojmë ta shpërndani këtë postim, që të përhapet dobia e tij dhe së bashku të marrim shpërblimin e publikuesit të fjalës së mirë.
_____ VEPRA TË MIRA NË 1-10 DHUL HIXHE
VEPRA TË MIRA NË 1-10 DHUL HIXHE
Të afërta
Shpërndajeni Fjalën e Mirë: