KUSHTET E PRANIMIT TË LUTJES

Kjo përgjigje është: ose duke e përmbushur posaçërisht lutjen e bërë në një kohë të shpejtë në këtë botë, ose duke eliminuar prej këtij lutësi një të keqe në barasvlerë me këtë lutje, ose duke ia rezervuar atij këtë lutje si shpërblim në botën tjetër të amshueshme.

Ka njerëz që i luten njerëzve të mirë të vdekur, të cilët i bëjnë ndërmjetësues dhe afrues mes tyre dhe Allahut, me pretendimin se ata si lutës janë mëkatarë dhe nuk gëzojnë pozitë të veçantë tek Allahu, por kjo bie ndesh me thënien e Allahut të Madhëruar: “Kur robërit e Mi (besimtarë) të pyesin për Mua, (thuaju se) Unë jam afër, i përgjigjem lutjeve të lutësit, kur ai më lutet Mua.”⁴

TEUESULI-AFRIMI-NDËRMJETËSIMI TEK ALLAHU

Po e këtij konkteksti është edhe thënia profetike: “‘Do vijoj të marr përgjigje lutja e robit përderisa nuk lutet me [lutje që përbën] mëkat, ose [që përbën] ndarje me farefisin dhe (përderisa) nuk përshpejtohet.’ (Të pranishmit) I thanë: ‘Çfarë është përshpejtimi?’ Ai (Paqja qoftë mbi të!) tha: ‘Të thotë: ‘Në fakt u luta, realisht u luta, dhe nuk pash të marr përgjigje’, e këtu të këputet dhe ta lërë lutjen.’”⁶

Me “të lutet me një lutje që përbën mëkat”⁸ nënkuptohet që lutësi t’i kërkojë Allahut të Madhëruar diçka që është haram⁹ (e paligjshme / e ndëshkueshme) sheriatikisht (sipas ligjit islam); kurse me “të lutet me lutje për ndarje me farefisin” nënkuptohet që lutësi ta lus Allahun për t’u ndarë a ftohur me prindërit, familjarët dhe gjakun (farefisin) e tij, e cila hyn gjithashtu tek lutja që përbën mëkat, porse është përmendur këtu veçmas nisur nga mëkati i madh që përbën prishja e lidhjeve me farefisin, siç theksohet në Kuranin fisnik: “Nëse ju (o hipokritë) i ktheni shpinën besimit, atëherë do të bënit ngatërresa në Tokë dhe do t’i shkatërronit lidhjet farefisnore. Këta janë ata, të cilët Allahu i ka mallkuar, i ka bërë të shurdhër dhe ua ka verbuar shikimin.”¹⁰

E po këtij konteksti është edhe thënia profetike: “Luteni Allahun duke qenë të sigurtë në marrjen e përgjigjes (për lutjen tuaj)…”¹²

Kujt mendon mirë për Zotin e vet, Allahu i Madhëruar bën që t’i rrjedhin të mirat lum dhe i jep me bollëk nga mirësitë dhe privilegjet e Tij.

Më konkretisht tek kalimi i kufirit në lutje hyjnë të gjitha ato lutje të cilat Allahu nuk i do dhe nuk e do as lutësin e tyre, si vijon:

a. Kur robi i kërkon Allahut gjëra që Ai i ka bërë haram ose që janë udhë për në haram, si p.sh. që ta ndihmojë në kryerjen e harameve, ose t’i jap diçka me të cilën do bëj mëkat etj.;

b. Kur robi i kërkon Allahut gjëra që Allahu na ka treguar se nuk bëhen, si p.sh. i kërkon Atij që ta bëj lutësin: të jetojë përjetësisht e të mos vdes deri në Ditën e Gjykimit, që të jetë i pavarur nga domosdoshmëritë njerëzore (si nevojat për ushqim, gjum etj.), që të depërtojë në botën e gajbit¹⁹ (të fshehtës), që ta bëj të pagabueshëm, që t’i japë fëmijë pa u martuar etj.;

c. Kur lutja përmban detaje (hollësira) të panevojshme, gjë në lidhje me të cilën vjen se, “Abdullah Ibn Mugafeli e ka dëgjuar djalin e tij të lutej: ‘O Allah, të lutem që kur të hyj në Xhenet, të më japësh Pallatin e Bardhë në të djathtë të Xhenetit!’,- dhe me këtë rast (Abdullahu) i ka thënë djalit të tij: ‘O bir, lute Allahun për Xhenetin dhe kërkoi Allahut të të mbrojë nga Zjarri (Xhehenemi). Në të vërtetë unë e kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut (Paqja qoftë mbi të!) të thotë: ‘Në këtë umet [në bashkësinë fetare muslimane] do të ketë njerëz që do e teprojnë në pastrim dhe lutje.’”²⁰

Ndoshta në këtë kontekst nxirret mësim nga historia e adhurimtarit Xhurejxh, sesi ai nuk iu përgjigj thirrjes së nënës së tij, por filloi të falte namaz vullnetar; me ç’rast nëna e tij u lut në dëm të tij dhe Xhurejxhi u sprovua; teksa korrekte do kishte qenë që Xhurejxhi fillimisht ta kryente detyrimin e bindjes ndaj nënës së tij (automatikisht shmangien e haramit të mosbindjes ndaj prindit) dhe më pas të vijonte me namazin vullnetar (i cili nuk ishte detyrim për të).