GJUMI PAS SABAHUT-IKINDISË-AKSHAMIT - JETA E VËRTETË

Numri i fetvasë: 249 GJUMI PAS SABAHUT-IKINDISË-AKSHAMIT

Kategoria: ETIKA E GJUMIT-ECJES-ULJES-SHTRIRJES

10 436 shfletues/klikues GJUMI PAS SABAHUT-IKINDISË-AKSHAMIT

Pyetje: GJUMI PAS SABAHUT-IKINDISË-AKSHAMIT

Kam dëgjuar se pas namazit të sabahut nuk duhet të shtrihemi të flejmë, që të mos na gjejë të shkujdesur ndarja e rizkut (furnizimit) që bëhet në këtë kohë. Po nëse vetëm jemi të shtrirë dhe nuk po flejmë? A mund të na tregoni se cili është mendimi i juristëve muslimanë lidhur me këtë çështje dhe po kështu lidhur me gjumin pas ikindisë edhe pas akshamit?

Përgjigjja: GJUMI PAS SABAHUT-IKINDISË-AKSHAMIT

Falënderimi absolut i takon Allahut! Mëshira, lavdërimi edhe paqja qofshin mbi të Dërguarin e Allahut!

Dijetarët muslimanë kanë theksuar se kur namazi farz nuk falet në kohën e vet, për shkak të mbetjes në gjumë pasi nuk janë marrë të gjitha masat e zgjimit, e tillë gjë konsiderohet një mëkat shumë i madh.Lexoni më tepër

Kurse në lidhje me gjumin pas faljes së sabahut (dhe gjatë paradites / pas lindjes së diellit), juristët muslimanë ndajnë dy mendimet kryesore në vijim¹:

Së pari: Gjumi i panevojshëm pas sabahut, është i lejuarLexoni më tepër

Mendimi i saktë mbi gjumin pas faljes së namazit të sabahut, është se ai konsiderohet i lejuar, edhe nëse kjo nuk bëhet nga nevoja; pra kush fle pas faljes së sabahut, nuk bie në mëkat (gjynah). Ky mendim argumentohet me faktin se gjumi i mëngjesit, në zanafillë, konsiderohet një traditë e lejuar, pasi për ndalimin e tij nuk ka ardhur asnjë tekst autentik sheriatik (ligjor islam).Lexoni më tepër

Së këtejmi çështja e tij mbetet e lejuar, bazuar në rregullin sheriatik “Zanafilla në çështjet tradicionale është lejimi kurse në ato rituale është ndalimi²”.

Në transmetimet e ardhura lidhur me gjumin pas namazit të sabahut, përmendet se ai është vepruar nga disa prej sahabëve (shokëve të Profetit) dhe tabi’inëve (gjeneratës pas sahabëve) dhe po kështu vjen se disa të tjerë prej tyre e kanë kritikuar atë. Edhe për gjumin e paradites pas lindjes së diellit është transmetuar se ai është vepruar nga disa prej sahabëve dhe është transmetuar gjithashtu edhe se disa dijetarë muslimanë nuk e kanë lavdëruar atë.

Bazuar në transmetimet në fjalë të ardhura për këtë çështje, nuk është e mundur që të jepet një mendim i prerë. Gjithsesi, në këtë kontekst mund të thuhet se muslimani/a është më parësore që kohën e mëgjesit dhe paradites ta kalojë me gjëra që janë të dobishme për fenë dhe dynjanë e tij dhe se nuk ka asnjë problem që personi të flejë në këtë kohë, sidomos kur kjo bëhet që personi të forcohet për ta kryer si duhet punën e tij dhe për më tepër nëse është e pamundur që të flihet gjatë ditës në tjetër kohë veç kësaj.

Mendimi i dytë: Gjumi i panevojshëm pas sabahut, është i papëlqyeshëm

Një grup juristësh muslimanë janë të mendimit se gjumi pas faljes së sabahut, nëse kjo nuk bëhet nga halli (nevoja apo domosdoshmëria), përbën një veprim mekruh³ (të papëlqyeshëm), bazuar në arsyet kryesore në vijim:

a. Transmetimet ku vjen se Profeti (Paqja qoftë mbi të!) dhe sahabët (shokët e Profetit), pasi falnin sabahun, qëndronin në faltore derisa të lindte dielli;⁴;

b. Transemtimi ku vjen se Profeti (Paqja qoftë mbi të!) e ka lutur Zotin e tij që muslimanëve t’u jap bereqet në fillim të ditës⁵⁶ së tyre; sa më sipër është interpretuar nga dijetarët me kuptimin se e gjithë dita bart bereqet, porse duke qenë se koha e parë e ditës është prijetare dhe në të varet ardhshmëria e tërë ditës, për këtë arsye ajo përmban një bereqet të veçantë, për të cilin edhe u lut Profeti (Paqja qoftë mbi të!).

c. Në disa transmetime të dobëta ka ardhur se Allahu i Madhëruar i ndan furnizimet e njerëzve në këtë kohë (mes lindjes së agimit dhe lindjes së diellit)⁷;

d. Disa prej sahabëve i ndalonin fëmijët e tyre të flinin në këtë kohë;

e. Fjetja në këtë kohë vjen me pasoja të këqija për shëndetin.

Bazuar në sa u tha, më parësore është që pas namazit të sabahut të merremi me gjëra të dobishme për fenë dhe dynjanë tonë. Gjithsesi fjetja apo qëndrimi shtrirë pas namazit të sabahut konsiderohet veprim i lejuar. Po kështu shpërndarja e rizkut (furnizimit) në këtë kohë është një çështje e pavërtetuar.

Së dyti: Gjumi i panevojshëm pas ikindisë është i lejuar⁸

Gjumi pas namazit të ikindisë është gjithashtu i lejuar, pasi nuk ka asnjë transmetim autentik (të vërtetë) profetik që ta ketë ndaluar gjumin në këtë kohë.

Së treti: Gjumi para jacisë është i papëlqyeshëm

Shumica e juristëve muslimanë janë të mendimit se me rënien gjum para faljes së jacisë, bihet në vërejtjen e papëlqyeshmërisë. Gjithsesi ky gjum konsiderohet mëkat vetëm nëse personi fle pas hyrjes së kohës së jacisë dhe duke ditur apo dyshuar se nuk ka për t’u zgjuar për ta falur jacinë në kohën e caktuar (sepse në këtë rast ky person është treguar i pakujdesshëm). Ndërsa nëse personi fle pasi ka hyrë koha e faljes së jacisë, por duke i vepruar shkaqet e duhura që të zgjohet (ka marrë të gjitha masat e zgjimit) për faljen e jacisë në kohën e saj të caktuar, në këtë rast ky person nuk merr asnjë gjynah, edhe nëse ngrihet pasi të ketë kaluar koha e jacisë, sepse ai është treguar i kudesshëm sa ka mundur.⁹

Allahu e di më mirë. GJUMI PAS SABAHUT-IKINDISË-AKSHAMIT

Ju ftojmë ta shpërndani këtë postim, që të përhapet dobia e tij dhe së bashku të marrim shpërblimin e publikuesit të fjalës së mirë.

_____ GJUMI PAS SABAHUT-IKINDISË-AKSHAMIT

GJUMI PAS SABAHUT-IKINDISË-AKSHAMIT

Poshtëshënim:

Shih: islamqa, islamweb dhe islamweb.
Ky rregull nënkupton se: traditat popullore në origjinë janë të lejuara të veprohen dhe nuk bëhen të ndaluara përveçse me argument sheriatik; kurse ritet (adhurimet) në origjinë janë të ndaluara të veprohen dhe nuk bëhen të lejueshme përveçse me argument sheriatik (ligjor islam), sepse Allahu nuk adhurohet përveçse ashtu si Ai ka dashur të adhurohet.
Mekruh: Veprim lënia e të cilit shpërblehet dhe kryerja e tij nuk ndëshkohet.
Në këto transmetime theksohet se Profeti (Paqja qoftë mbi të!) dhe sahabët (shokët e Profetit), pasi falnin sabahun, qëndronin ulur në faltore derisa të lindte dielli, duke përmendur Zotin, lexuar Kuran dhe bërë adhurime e vepra të tjera të mira, apo biseduar me njëri-tjetrin; dhe ngriheshin prej aty vetëm pas lindjes së diellit. Shih: Muslimi 670 dhe Et-Tirmidhi 586, Albani ka thënë se hadithi është “hasen / i besueshëm”.
Shih: Ahmedi 1320, 1322, Et-Tirmidhi 1212, Ebu Daudi 2606; Albani dhe Shuajb Arnauti kanë thënë se hadithi është “sahih / i vërteë”, bazuar në tërësinë e rrugëve të transmetimit të tij.
Në fillim të ditës (arabisht “BUKUUR”), ka kuptimin nga agimi deri kur lind dielli (në të hyrë të paradites). Shih: islamweb dhe islamweb.
Shih: El-Bejhaki, Shuabu El-Iman 4405; hadithi është “daif / i dobët” dhe në fakt lidhur me këtë përmbajtje nuk ka ndonjë hadith të vërtetë (shih: islamweb).
Shih: islamqa dhe islamweb.
Shih: islamweb.

Të afërta

Shpërndajeni Fjalën e Mirë:

Poshtëshënim:

Të afërta

Related Posts