KUPTIMI DHE DISPOZITA E EZANIT

Juristët muslimanë në lidhje me kuptimin dhe dispozitën e ezanit janë shprehur si vijon¹:

^arabishtمعني وحكم الأذان:

Së pari: Aspekti gjuhësor dhe terminologjik

Aspekti gjuhësor (etimologjik): Kuptimi i ezanit në aspektin gjuhësor është informim (njoftim), siç vjen në thënien kuranore: “Thirri njerëzit për haxhillëk…”²; pra njoftoi njerëzit rreth kësaj.

Aspekti terminologjik: Kuptimi i ezanit në aspektin terminologjik (sipas jurisprudencës islame) është adhurimi i Allahut përmes njoftimit të kohës në namazit të obligueshëm, që bëhet me fjalë të ditura, të transmetuara prej traditës (profetike) dhe me tipar të veçantë.

^arabishtأولاً :
الأذان لغةً : الإعلام ، قال الله تعالى : وأذن في الناس بالحج الحج / 27 ، أي : أعلمهم به .
6وشرعاً : التعبد لله بالإعلام بوقت الصلاة المفروضة ، بألفاظ معلومة مأثورة ، على صفة مخصوصة .

Së dyti: Juristët muslimanë kanë rënë dakord se ezani është prej veçorive të Islamit dhe simboleve të spikatura të tji; ndërkaq, në lidhje me dispozitën e ezanit, ata kanë dy mendimet kryesore si vijon:

^arabishtثانياً : اتفق الفقهاء على أن الأذان من خصائص الإسلام وشعائره الظاهرة . ولكنهم اختلفوا في حكمه.

Mendimi i parë: Ezani është farz kifaje (obligim i mjaftueshëm), që përbën pikërisht mendimin e imam Ahmedit, përzgjedhjen e Ibën Tejmijes dhe të disa bashkëkohorëve si Ibn Uthejmini, Allahu e mëshiroftë.

^arabishtفقيل : إنه فرض كفاية : وهو مذهب الإمام أحمد واختاره شيخ الإسلام ابن تيمية ، ومن المعاصرين : الشيخ ابن عثيمين رحمه الله .

Mendimi i dytë: Ezanit është sunet i fortë (shumë i pëlqyeshëm).

^arabishtوقيل : إنه سنة مؤكدة .

^arabishtوينبني على كون الأذان فرض كفاية أنه إذا أذن في البلد من يسمعها فقد حصلت الكفاية فلا يجب حينئذ الأذان على كل جماعة ، وإن كان الأولى والأفضل ألا يترك الأذان ولو كان المصلي منفرداً.