EL-ȞAUǨALEH-VLERAT-KUR THUHET

LËVIZJEN-FORCËN I MUNDËSON ALLAHU

Ibn Ethiri  (Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: “Kush brof [zgjohet] përgjatë natës”,- ka kuptimin: “përmendet nga gjumi i tij dhe zgjohet [duke thënë me zë].”

Në këtë hadith kemi dy sihariqe të mëdha për personin që përmendet (zgjohet) nga gjumi i tij dhe thotë këtë përmendje: (i pari) nëse thotë: ‘ALL-LLAAHUM-ME-GFIR LII / O Allah falmë mua!’ ose bën dua (lutje), lutja e tij pranohet; dhe (i dyti) nëse ai ngrihet, merr abdes dhe falet, namazi i tij pranohet.

Kjo bazohet në: hadithin e Abdullah Ibn Amër Ibn El-A’sit (Allahu qoftë i kënaqur me të dy!), se ai e ka dëgjuar Profetin (Paqja qoftë mbi të!) të thotë: “Kur ta dëgjoni muezinin (thirrësin e ezanit), të thoni siç thotë ai…”⁵; dhe në hadithin e Umer Ibn El-Khatabit (Allahu qoftë i kënaqur me të!), i cili ka thënë: “I Dërguari i Allahut (Paqja qoftë mbi të!) ka thënë: ‘Nëse muezini thotë: ‘ALL-LLAAHU EKBER, ALL-LLAAHU EKBER / Allahu është më i Madhi, Allahu është më i Madhi’; ndonjëri nga ju [që është i pranishëm] të thotë: ‘ALL-LLAAHU EKBER, ALL-LLAAHU EKBER / Allahu është më i Madhi, Allahu është më i Madhi’; pastaj [nëse] ai [muezini] thotë: ‘ESH-HEDU EN LAA ILAAHE IL-LELL-LLAAH / Dëshmoj se nuk ka të adhuruar të meritueshëm përveç Allahut’, [i pranishmi] thotë: ‘ESH-HEDU EN LAA ILAAHE IL-LELL-LLAAH / Dëshmoj se nuk ka të adhuruar të meritueshëm përveç Allahut’; pastaj [nëse] ai [muezini] thotë: ‘ESH-HEDU EN-NE MUȞAM-MEDEN RESUULULL-LLAAH / Dëshmoj se Muhamedi është i Dërguari i Allahut’, [i pranishmi] thotë: ‘ESH-HEDU EN-NE MUȞAM-MEDEN RESUULULL-LLAAH / Dëshmoj se Muhamedi është i Dërguari i Allahut’; pastaj [nëse] ai [muezini] thotë: ‘ȞAJ-JE ĂLEŠ-ŠALAAH / Hajdeni në namaz’, [i pranishmi] thotë: ‘LAA ȞAULE UE LAA ǨU-UETE IL-LAA BIL-LAAH / Çdo lëvizje (shndërrim / ndryshim) dhe çdo forcë (fuqi / mundësi) ekziston vetëm me dashjen e Allahut’; pastaj [nëse] ai [muezini] thotë: ‘ȞAJ-JE ĂLEL FELAAȞ’, [i pranishmi] thotë: ‘LAA ȞAULE UE LAA ǨU-UETE IL-LAA BIL-LAAH / Çdo lëvizje (shndërrim / ndryshim) dhe çdo forcë (fuqi / mundësi) ekziston vetëm me dashjen e Allahut’; pastaj [nëse] ai [muezini] thotë: ‘ALL-LLAAHU EKBER, ALL-LLAAHU EKBER / Allahu është më i Madhi, Allahu është më i Madhi’, [i pranishmi] thotë: ‘ALL-LLAAHU EKBER, ALL-LLAAHU EKBER / Allahu është më i Madhi, Allahu është më i Madhi’; pastaj [nëse] ai [muezini] thotë: ‘LAA ILAAHE IL-LELL-LLAAH / Nuk ka të adhuruar të meritueshëm përveç Allahut’, [i pranishmi] thotë: ‘LAA ILAAHE IL-LELL-LLAAH / Nuk ka të adhuruar të meritueshëm përveç Allahut’; [ai nga ju që e vepron këtë] nga zemra e tij, hyn në Xhenet.”⁶

Nga një tjetër rrugë transmetimi profetik, në fundin e këtij transmetimi vjen: “‘I thuhet: ‘Është mjaft (aq sa duhet) për ty [u sigurua shmangia e të keqes nga ty], u mbrojte [nga e keqja dhe dëmi i krijesave të padukshme] dhe u udhëzove [mbetesh i udhëzuar në rrugën e vërtetë, duke qenë se u mbarësove ta vësh në pararojë përmendjen e Allahut]. Shejtani largohet nga ai dhe i thotë një tjetër shejtani [që e sheh të tentojë ta dëmtojë thënësin e kësaj fjale]: ‘Si ia bën [nuk ke gjë në dorë] me një person që është udhëzuar [me përmendjen e Allahut], është garantuar [nga ligësitë e tua djallëzore] dhe është mbrojtur [nga kurthet e tua djallëzore]?!’.]⁸

d. Pas namazit

Pas dhënies selam (përfundimit) të namazeve farz (të detyrueshme), është mustehab (vepër e pëlqyeshme) që të thuhet kjo thënie, si pjesë e thënies vijuese:

“LAA ILAAHE IL-LALL-LLAAHU UAȞDEHU LAA SHERIIKE LEHU, LEHUL-MULKU UE LEHUL ȞAMDU, UE HUE ĂLEE KUL-LI SHEJ-IN ǨADIIR, LAA ȞAULE UE LAA ǨU-UETE IL-LEE BIL-LAAHI, LAA ILAAHE IL-LALL-LLAAHU UE LAA NEĂBUDU IL-LEE IJ-JEEHU, LEHUN-NEĂMETU UE LEHUL FAĎLU UE LEHUTH-THENAAUL ȞASEN, LAA ILAAHE IL-LALL-LLAAHU MUKHLIŠIINE LEHUD-DIINE UELEU KERIHEL KEEFIRIIN / Nuk ka të adhuruar të meritueshëm përveç Allahut, Një i Vetëm është Ai dhe i Pashoq. Atij i takon sundimi, Atij i takon falënderimi dhe Ai është i Aftë të bëjë çdo gjë [që do]. Çdo lëvizje (shndërrim / ndryshim) dhe çdo forcë (fuqi / mundësi) ekziston vetëm me dashjen e Allahut. Nuk ka të adhuruar të meritueshëm përveç Allahut dhe nuk adhurojmë përveçse Atë. Atij i takon begatia, Atij i takon mirësia dhe Atij i takon lëvdimi i mirë. Nuk ka të adhuruar të meritueshëm përveç Allahut. E adhurojmë me sinqeritet Atë edhe nëse këtë e urrejnë jobesimtarët.”⁹

e. Po kështu kjo thënie madhështore, në përmbajtjen e saj, thuhet pasi hamë ushqim dhe veshim rrobën¹⁰

“Kush ka ngrënë ushqim dhe ka thënë: ‘EL-ȞAMDU LIL-LAAHIL-LEDHII EŤËĂMENII HAADHAA UE RAZAǨANIIHI MIN GAJRI ȞAULIN MIN-NII UE LAA ǨU-UEH / Falënderimi i takon Allahut, i Cili më ushqeu me këtë [ushqim] dhe më furnizoi me të, ndërsa unë nga vetvetja nuk mund të lëviz (ndryshojë a shndërroj ndonjë gjendje) dhe s’kam forcë (fuqi / mundësi) për të bërë gjë [sepse furnizimi dhe çdo gjë tjetër janë në dorën e Allahut]’, të tillit do t’i falen mëkatet [e vogla] të mëparshme. Edhe kush vesh një rrobë dhe thotë: “EL-ȞAMDU LIL-LAAHIL-LEDHII KESEENII HAADHAA ETH-THEUBE UE RAZAǨANIIHI MIN GAJRI ȞAULIN MIN-NII UE LAA ǨU-UEH / Falënderimi i takon Allahut, i Cili më veshi me këtë [rrobë] dhe më furnizoi me të, ndërsa unë nga vetvetja nuk mund të lëviz (ndryshojë ndonjë gjendje) dhe s’kam forcë (fuqi / mundësi) për të bërë gjë [sepse furnizimi me rroba dhe çdo gjë tjetër janë në dorën e Allahut]», të tillit do t’i falin mëkatet [e vogla] të mëparshme (dhe të mëpasshme).”¹¹

Dijetarët (prej të cilëve imam En-Neueui) cekin se sa më sipër vlen të thuhet edhe për veshmbathjet e ngjashme me atë të rrobës, si p.sh. për këpucët dhe ngjashëm prej gjërave që vishen.