POEZI DHE PROZË ISLAME

I DASHURI, NDAJ ATIJ QË DO, BINDJE TREGON

Deri kur me qejfet do mbetesh i zënë,

Teksa për gjithçka llogari ke për të dhënë?!

Mëkaton ndaj Allahut e se e do pretendon,

Por logjika e saktë këtë gjë s’e pranon,

Nëse dashuria jote e sinqertë do qe,

Me siguri që ndaj Tij do tregoje bindje,

Pasi dihet fort mirë se urtësia dikton:

“I dashuri, ndaj atij që do, bindje tregon”.

(Shqipëroi: Altin Torba, inspiruar nga versione simotra në arabisht, me ndërhyrje).

Ç’GJENDET MBI DHÉ ËSHTË VETËM DHÉ

Eh, veç Ti o Zoti im të më shihje ëmbël,

Pa jeta tejet e hidhur le të jetë,

Eh, veç Ti me mua të kënaqeshe,

Pa njerëzia e pakënaqur le të mbesë,

Eh, sikur sa mes meje dhe Teje të gjallohej,

Pa sa mes meje e krijesave le të rrënohej,

Eh, veç dashurinë Tënde ta bëja realitet,

E paskëtaj çdo gjë do qe e lehtë.

Besoje ose jo, por e vërteta qëndron, se:

Ç’gjendet mbi dhé, është vetëm dhé.

(Shqipëroi: Altin Torba, inspiruar nga versione simotra në arabisht, me ndërhyrje).

SHKALLË BËRA SHPRESËN TIME

Allahut për çdo çështje madhore,

Frikën dhe shpresën t’ia kesh,

Mos iu bind vetes së çoroditur,

Se do pikëllohesh, kur vonë do jesh.

Mes frikës prej Tij e shpresës tek Ai,

Në jetë të jetëve të qëndrosh,

Nëse me zemër, fjalë e vepra musliman je,

Përgëzohu, Faljen e Allahut për hise ke.

Kur zemra fort mu ngurtësua,

Dhe në vizionet e mia u çorodita,

Shkallë bëra shpresën time,

E me të tek Falja Jote o Zot u ngjita.

Vargjet e mësipërme i përcaktohen imam Shafi’iut (me përshtatje).

Shqipëroi: Altin Torba

VARRI ËSHTË BANKOMATI

O njeri, që pas dynjasë u harrove,

Dhe të mashtroi lakmia pa kufi,

A s’e din se vdekja vjen në befasi,

Dhe bankomati i mundit tënd është varri.

Përpiloi: Altin Torba

Inspiruar nga versione simotra në arabisht (me ndërhyrje).

NGA QARJA TEK QESHJA

Të lindi nëna jote o njeri duke qarë,

Teksa njerëzit rrotull teje,

Për lindjen tënde, qeshnin të ngazëlluar.

Puno, që në vdekje,

Kur njerëzit përreth teje për ty të qajnë,

Të dalësh nga kjo botë i gëzuar.

Përpiloi: Altin Torba

Inspiruar nga versione simotra në arabisht (me ndërhyrje).

NATA E PARË E VARRIT

E ndryshova një natë shtratin tim,

E rehat s’kam gjet,

Po nata e parë e varrit,

Pashi Allahun!- më thoni: Si do të jetë?!

Përpiloi: Altin Torba

Inspiruar nga versione simotra në arabisht (me ndërhyrje).

ILUZIONI

Jeto, sa ta ha mendja, shëndoshë e mirë,

Nën hijen e pallateve të lartuar,

Duke të ardhur pandarë, mëngjes e mbrëmje,

Gjithësa është për t’u dëshiruar,

Por, kur shpirti të gërgërojë ndër fyt,

Me një rënkim që nga thellësia e kraharorit ofshon,

Aty i bindur e kupton,

Se nuk qe veçse në një iluzion.

Përpiloi: Altin Torba

Inspiruar nga versione simotra në arabisht (me ndërhyrje).

DIALOGU ME VARREZAT

Erdha tek varrezat e u bëra zë:

Dua, të më rrëfeni për banorët tuaj,

Ku janë të ngriturit në pozitë?,

Po ata që qenë të nënshtresuar?

M’u përgjigjën: “Të gjithë mbaruan,

S’ka as kush lajmëron,

Të gjithë kanë vdekur, as lajmi s’rron.”

O ti që pyet për njerëz që shkuan,

Në ç ‘shkoi a s’ka për ty përfitim?

Ikin e shkojnë banorët e tokës,

E të mirat e dheut pësojnë asgjësim.”

Përpiloi: Altin Torba

Inspiruar nga versione simotra në arabisht (me ndërhyrje).

ÇUDI ME MUA

O Allah! Sa çudi me mua?!

Ditën kur me pahir lë fëmijët e mi për të shkuar,

Atje ku s’ka mbetur pa shkuar asnjë njeri.

Në të botës tjetër ligjësi.

Sa çudi me mua, vërtet, sa çudi?!

Lë familjen time, shtëpinë, pasurinë,

Prindërit e mi. E, teksa më varrosin

Më thonë: “Gjithmonë me ne je ti.”

Po në fakt, a është braktisur ndokush,

Në një vend të largët, më larg se ky i imi?!

Përpiloi: Altin Torba

Inspiruar nga versione simotra në arabisht (me ndërhyrje).